Tak stwierdził dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji dotyczącej opodatkowania dochodów pracowników kontraktowych (sygn. IPPB2/415-492/08-4/SP).
Z wnioskiem o wydanie interpretacji w tej sprawie zwróciła się czeska firma, która chce realizować w Polsce kontrakty tymczasowe. Będą to prace budowlano-montażowe. Spółka zamierza oddelegować do pracy w Polsce swoich czeskich pracowników. Nie założyła w tym celu oddziału, ponieważ zamierza korzystać ze swobody świadczenia usług.
Firma pyta, czy dochody czeskich pracowników podlegają opodatkowaniu w Polsce. Chce też wiedzieć, co wchodzi do podstawy opodatkowania.
Zdaniem pytającej spółki podatki trzeba płacić wówczas, gdy zagraniczny pracownik przebywa w naszym kraju ponad 183 dni w danym roku podatkowym. Obowiązek podatkowy powstaje w tej sytuacji 20. dnia po miesiącu, w którym pracownik przekroczy 183 dni pobytu w Polsce. Przy obliczaniu pierwszej zaliczki uwzględnia się dochody, które robotnik uzyskał w Polsce od początku roku.
Do podstawy opodatkowania nie dolicza się diet, które spółka będzie wypłacać swoim pracownikom na podstawie prawa czeskiego.
Jeśli natomiast pobyt oddelegowanych do Polski pracowników nie przekroczy183 dni, ich wynagrodzenie nie będzie opodatkowane w naszym kraju.
Dyrektor izby skarbowej uznał stanowisko firmy za prawidłowe. Zgodził się, że krótszy niż 183 dni pobyt na ternie Polski pracowników najemnych nie podlega podatkowi w naszym kraju.
Jeżeli ich łączny czas pracy przekroczy 183 dni, wówczas wynagrodzenie będzie opodatkowane zarówno w Polsce, jak i w Czechach. Należy tu zastosować przepisy umowy o zapobieganiu podwójnemu opodatkowaniu. Dyrektor zwraca uwagę, że firma wypłacająca wynagrodzenie nie jest płatnikiem w rozumieniu polskich przepisów.
W tej sytuacji to pracownicy mają obowiązek sami wpłacać należne zaliczki na podatek PIT. Powinni też złożyć zeznanie podatkowe za okres pobytu.
