Tak orzekł WSA w Poznaniu w wyroku z 12 lutego 2008 r. (I SA/Po 1597/07).
Spółka zwracała pracownikom koszty szkoleń podnoszących ich kwalifikacje zawodowe. Nie naliczała od nich podatku dochodowego. Uznała, że są zwolnione z PIT. Skoro nie stanowią przychodu dla pracownika, spółka jako płatnik nie musi odprowadzać zaliczek na podatek. Powołała się przy tym na art. 21 ust.1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (ustawa o PIT), w zakresie, w jakim zwalnia z podatku wartość świadczeń przyznanych przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika.
Organy podatkowe zakwestionowały jednak to stanowisko. Stwierdziły, że warunkiem zwolnienia z podatku zwrotu takich kosztów jest posiadanie przez placówkę organizującą szkolenia akredytacji kuratora oświaty.
Na decyzję spółka wniosła skargę. Twierdziła, że z przepisów dotyczących zasad przyznawania świadczeń przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika nie wynika, aby zwolnienie z podatku uzależnione było od posiadania przez jednostkę organizującą szkolenie odpowiedniej akredytacji. Niesłusznie zatem organ podatkowy uznał, że pracownicy nie mają prawa do ulgi podatkowej.
Ze stanowiskiem spółki zgodził się sąd. Orzekł, że poniesione przez pracodawcę koszty niezbędnych szkoleń podnoszących kwalifikacje zawodowe nie są przychodem dla pracownika. Nie może on bowiem ponosić ciężaru kosztów związanych ze szkoleniami, które są dla niego obowiązkowe i niezbędne do prawidłowego wykonywania czynności zawodowych na zajmowanym stanowisku.
Zespół Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte
Katarzyna Kurzawska-Puchała - starsza konsultantka w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte
Wprowadzenie w 2006 r. przepisów rozporządzenia w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych spowodowało wiele wątpliwości. Dotyczyły one możliwości stosowania przez pracodawców w stosunku do pracowników uczestniczących w szkoleniach zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o PIT. Niektóre urzędy skarbowe twierdziły, że w przypadku form pozaszkolnych warunkiem koniecznym do skorzystania ze zwolnienia jest m.in. posiadanie przez podmiot prowadzący szkolenie akredytacji kuratora oświaty. Brak takiej akredytacji powoduje powstanie po stronie pracownika biorącego udział w szkoleniu przychodu podlegającego opodatkowaniu.
Trudno było zgodzić się z takim podejściem. Wprowadzało ono pewną formę dyskryminacji nie tylko w stosunku do krajowych podmiotów prowadzących szkolenia bez akredytacji, ale również w odniesieniu do szkoleń zagranicznych jako niespełniających wspomnianego warunku ze względu na trudności (brak możliwości) uzyskania przez zagraniczne jednostki szkolące akredytacji kuratora oświaty w Polsce. W praktyce trudno też było obciążać pracownika kosztami szkoleń, skoro zdobyte podczas niego umiejętności i wiedza były niezbędne do prawidłowego wykonywania obowiązków wynikających z zajmowanego stanowiska.
Dlatego też – co słusznie zauważył WSA w Poznaniu – koszty niezbędnych szkoleń podnoszących kwalifikacje zawodowe nie są przychodem dla pracownika. Nie może on ponosić ciężaru wydatków związanych ze szkoleniami, które są dla niego obowiązkowe. Warunek posiadania akredytacji nie powinien w żaden sposób wpływać na kwalifikację danego szkolenia jako korzystającego ze zwolnienia z PIT czy też opodatkowanego.
