Od 1 stycznia 2007 r., zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 13 października 2006 r. w sprawie ustalenia mapy pomocy regionalnej (DzU nr 190, poz. 1402), maksymalna intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej liczona jako procent kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą wynosi:
- 50 proc. na obszarach należących do województw: lubelskiego, podkarpackiego, warmińsko-mazurskiego, podlaskiego, świętokrzyskiego, opolskiego, małopolskiego, lubuskiego, łódzkiego, kujawsko-pomorskiego;
- 40 proc. na obszarach należących do województw: pomorskiego, zachodniopomorskiego, dolnośląskiego, wielkopolskiego, śląskiego, a w okresie od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2010 r. na obszarze należącym do województwa mazowieckiego, z wyłączeniem miasta stołecznego Warszawy;
- 30 proc. na obszarze należącym do miasta stołecznego Warszawy oraz w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. na obszarze należącym do województwa mazowieckiego.
Jeśli inwestycja realizowana jest przez małego przedsiębiorcę, maksymalną intensywność pomocy podwyższa się o 20 pkt proc., natomiast dla średnich przedsiębiorców o 10 pkt proc. (nie dotyczy to przedsiębiorców działających w sektorze transportu).
Przedsiębiorcy realizujący inwestycję o wartości powyżej 50 mln euro dla wyliczenia wielkości przysługującej im z tego tytułu pomocy muszą skorzystać z poniższego wzoru:
I = R x (50 mln euro + 0,5 x B + 0,34 x C)
gdzie:
I
– maksymalna wartość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego,
R
– intensywność pomocy, w zależności od obszaru, na którym ma być zlokalizowana inwestycja,
B
– wielkość kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej równowartości 50 mln euro, ale nieprzekraczająca równowartości 100 mln euro,
C
– wielkość kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą przekraczająca równowartość 100 mln euro.
Spółka X chce zrealizować na terenie województwa wielkopolskiego inwestycję, na którą będą się składać koszty kwalifikowane o wartości 125 mln euro. Na jaką maksymalną wysokość pomocy może liczyć?
I = 40 proc. x (50 mln + 0,5 x 50 mln + 0,34 x 25 mln) = 40 proc. x 83,5 mln = 33,4 mln
Wartość ewentualnej pomocy może więc wynieść 33,4 mln euro, podczas gdy przy „normalnej” intensywności powinno to być 50 mln euro (40 proc. x 125 mln euro).
Jak widać, duże projekty inwestycyjne (przewyższające 50 mln euro) mogą liczyć na mniejsze wsparcie w formie pomocy publicznej. Aby zapobiec sztucznemu dzieleniu dużych projektów inwestycyjnych na podprojekty, w przepisach wspólnotowych wprowadzono dodatkowe kryteria, na podstawie których sztucznie wyodrębnione podprojekty mogą być uznane jako jeden projekt inwestycyjny. Zgodnie z nimi duży projekt inwestycyjny należy uznać za jednostkowy projekt inwestycyjny, jeśli inwestycja początkowa podjęta przez jedną lub kilka firm, na przestrzeni trzech lat, składa się ze środków trwałych połączonych w sposób ekonomicznie niepodzielny.
Przy ocenie, czy dana inwestycja początkowa jest ekonomicznie niepodzielna, brane są pod uwagę powiązania techniczne, funkcjonalne i strategiczne, jak również bezpośrednia bliskość geograficzna. Nie są natomiast uwzględniane prawa własności. W praktyce oznacza to, że za jednostkowy projekt inwestycyjny mogą być uznane również projekty realizowane przez kilka przedsiębiorstw dzielących się kosztami inwestycji, a nawet projekty, w których kilka przedsiębiorstw ponosi koszty odrębnych inwestycji, ale w ramach tego samego projektu inwestycyjnego.
Grzegorz Grablewski jest menedżerem, Łukasz Jaworski konsultantem w Dziale Doradztwa Podatkowego PricewaterhouseCoopers