Tak wynika z interpretacji dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 grudnia 2017 r. (0111-KDIB1-1.4010.189.2017.1.NL).
Podatnik (polska spółka z o.o.) prowadzi działalność gospodarczą polegającą na produkcji sprzętu elektronicznego. W 2016 r. jego przychody - w rozumieniu przepisów ustawy o rachunkowości - przekroczyły równowartość 2 mln euro.
W związku z prowadzoną działalnością podatnik zawiera transakcje o charakterze towarowym i usługowym z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ustawy o CIT. Są to zarówno transakcje, których wartość przekracza limit opisany w art. 9a ust. 1d ustawy o CIT, jak i transakcje które go nie przekraczają. Podatnik wskazał także, że zawiera transakcje jednego rodzaju z wieloma podmiotami powiązanymi, w których wartość transakcji jednego rodzaju z jednym podmiotem powiązanym nie przekracza tego limitu, a z drugim podmiotem powiązanym go przekracza. Limit transakcyjny, po przekroczeniu którego należy sporządzać dokumentacje cen transferowych, został ustalony dla wnioskodawcy na podstawie wysokości przychodów wykazanych w rachunku zysków i strat za 2016 r.
Podatnik zadał pytanie dotyczące transakcji jednego rodzaju, mających istotny wpływ na wysokość dochodu lub straty podatnika, zawieranych przez niego z wieloma podmiotami powiązanymi, gdzie dla takiej transakcji z jednym podmiotem powiązanym nie zostanie przekroczony limit, o którym mowa w art. 9a ust. 1d ustawy o CIT, natomiast z drugim podmiotem powiązanym limit ten zostanie przekroczony (łącznie limit dla transakcji jednego rodzaju zostanie więc przekroczony).
Podatnik chciał wiedzieć czy będzie zobowiązany do sporządzenia dokumentacji podatkowej dla obu tych transakcji. Podatnik uznał, że dla potrzeb dokumentacji cen transferowych należy brać pod uwagę odrębnie każdą transakcję. Tym samym obowiązek dokumentacyjny powstanie tylko dla tych transakcji z podmiotami powiązanymi, w których wartość transakcji jednego rodzaju z danym podmiotem powiązanym przekroczy limit, o którym mowa w art. 9a ust. 1d ustawy o CIT. Organ uznał stanowisko podatnika za prawidłowe.
Komentarz eksperta
Agnieszka Płachecka starszy konsultant w Dziale Prawnopodatkowym PwC
Kwestia ustalenia zakresu obowiązku dokumentacyjnego w przypadku kilku transakcji tego samego rodzaju jest częstym powodem do rozważań podatników. Tym bardziej wydaje się, że wnioski, do jakich doszedł organ, są korzystne dla podatnika. Co istotne, jest to już kolejna interpretacja, która potwierdza takie stanowisko organów.
Celem wprowadzenia zmian w regulacjach dotyczących cen transferowych było wyłączenie z obowiązku dokumentowania transakcji nieistotnych z punktu widzenia dochodu lub straty podatnika. Próg istotności obowiązujący od 1 stycznia 2017 roku ustalany jest indywidualnie dla każdego podatnika w zależności od realizowanych przez niego przychodów / ponoszonych kosztów. Najmniejszy próg ustalony został ustalony dla podatników, których przychody/ koszty zawierają się w przedziale 2 mln - 3 mln euro i wyniósł 50 tys. euro. Zgodnie z intencją ustawodawcy logiczne jest zatem, aby transakcje nieprzekraczające progu istotności nie były objęte obowiązkiem dokumentacyjnym, nawet jeżeli są to transakcje tego samego rodzaju co inne transakcje, które muszą zostać udokumentowane.
Nie powinno mieć zatem znaczenia czy wartość transakcji jednego rodzaju z kilkoma kontrahentami łącznie przekroczyła próg dokumentacyjny. Należy rozpatrywać każdą z transakcji osobno. Oznacza to, że wartość transakcji jednego rodzaju należy odnosić wyłącznie do transakcji jednego rodzaju z konkretnym podmiotem powiązanym, a nie sumować z transakcjami tego samego rodzaju realizowanymi z innymi podmiotami powiązanymi. Przykładowo, jeżeli podatnik sprzedaje towary do podmiotów powiązanych, to dokumentuje jedynie te transakcje, których wartość przekroczy obowiązujący dla podatnika próg dokumentacyjny. Natomiast transakcje, których kwoty są z punktu widzenia przepisów o cenach transferowych nieistotne, nie muszą zostać udokumentowane.
Do tej pory zapisy ustawy o CIT budziły wątpliwości w zakresie konieczności agregowania kwot transakcji jednego rodzaju z kilkoma podmiotami powiązanymi. Interpretacja literalna wskazywałaby na konieczność łączenia wartości transakcji. Wówczas łączna kwota dokumentowanych transakcji byłaby wyższa niż przypisany do podatnika próg wynikający z wysokości jego przychodów wykazanych w rachunku zysków i strat za 2016 r., a dokumentacja obejmowałaby również transakcje nieprzekraczające progu. Z drugiej strony interpretacja celowościowa, którą potwierdza niniejsza interpretacja, wskazywałaby na rozwiązanie korzystne dla podatnika i możliwość dokumentowania jedynie tych transakcji, których wartość przekracza ustawowy limit.
Ostatnie zmiany w przepisach dotyczących cen transferowych z jednej strony zwiększyły obowiązki dokumentacyjne podatników, ale z drugiej, zgodnie z interpretacjami organów, pozwoliły na ograniczenie konieczności dokumentowania transakcji nieistotnych. Innymi słowy, podatnicy określając swój obowiązek dokumentacyjny w przypadku transakcji jednego rodzaju, mogą kierować się wartością transakcji, a nie faktem, że przekroczenie ustawowego limitu przez jedną transakcję determinuje konieczność dokumentowania podobnej do niej, ale nieistotnej kwotowo transakcji.
W konsekwencji, obowiązek dokumentacyjny powstanie tylko dla tych transakcji z podmiotami powiązanymi, w których wartość transakcji jednego rodzaju z danym podmiotem powiązanym przekroczy ustawowy próg. Tym samym, zgodnie z interpretacją, należy brać pod uwagę wartość transakcji jednego rodzaju z każdym podmiotem powiązanym odrębnie, co stanowi korzystne rozwiązanie z punktu widzenia podatnika.
