Tak orzekł Sąd Najwyższy w wyroku z 22 stycznia 2014 r., III CSK 33/13.
Powódka (spółka z o.o.) 30 kwietnia 2004 r. zawarła ze spółką P. z o.o. umowę o dostawę betonu. Została ona wykonana, ale P. nie zapłaciła należności. 14 lutego 2008 r. doszło do zawarcia umowy pomiędzy powódką a pozwanym, na mocy której pozwany zobowiązał się do zapłaty powódce w ratach dochodzonej należności, która powstała wcześniej w związku z dostarczeniem przez powódkę betonu spółce P. W rozmowach ze strony powódki dotyczących zawarcia tej umowy uczestniczył D.S. Należność ta była spłacana do maja 2009 r., a potem pozwany zaniechał dokonywania spłaty. Powódka wystąpiła na drogę sądową.