Na wniosek pracownika urlop wypoczynkowy można podzielić na części, ale jedna z nich ma trwać co najmniej 14 dni. Czy chodzi tu tylko o dni robocze, czy też o inne dni wolne od pracy, np. soboty, niedziele i święta? Co w sytuacji, gdy pracownik chce tak podzielić urlop, że żadna z jego części nie obejmie ustawowych 14 dni? – pyta czytelnik.
Art. 162 kodeksu pracy stanowi o 14 dniach kalendarzowych. Oznacza to, że chodzi o nieprzerwany okres 14 dni, wliczając do niego dni wolne od pracy, takie jak soboty, niedziele i święta.
Co prawda urlopu udziela się na dni robocze, a nie na kolejne dni kalendarzowe, należy jednak zwrócić uwagę, że w art. 162 k.p. ustawodawca posłużył się zwrotem „część wypoczynku", a nie „część urlopu". Chodzi więc o to, aby przynajmniej jedna część wypoczynku pracownika korzystającego z urlopu trwała co najmniej 14 dni, wliczając w to dni wolne od pracy, na które nie udziela się urlopu. W praktyce wymiar udzielonego urlopu może być krótszy niż 14 dni, a jednocześnie cały okres wypoczynku może przekraczać ten okres. Często urlop udzielony na dziesięć dni roboczych obejmuje 14 kolejnych dni kalendarzowych, czyniąc zadość wymogowi z art. 162. Z punktu widzenia tego przepisu nie jest istotne, która część podzielonego urlopu będzie co najmniej 14-dniowym wypoczynkiem.
Odpowiedź na drugie pytanie nie jest jednoznaczna. Z jednej strony kodeks pracy wymaga, aby w razie podziału urlopu wypoczynkowego jedna jego część trwała co najmniej 14 dni. Z drugiej jednak naruszenie tej zasady nie stanowi wykroczenia przeciwko prawom pracownika, o którym mowa w art. 282 § 1 pkt 2 k.p. Niewątpliwie niedopuszczalna byłaby sytuacja, gdy pracodawca, wbrew wnioskowi podwładnego, udziela mu urlopu w częściach, z których żadna nie trwa wymaganych 14 dni. Jeżeli jednak to pracownik żąda udzielenia mu urlopu w krótszych częściach, art. 162 należy uznać raczej za wskazówkę co do jego wymiaru – ostatecznie bowiem urlop jest uprawnieniem, a nie obowiązkiem pracownika.
Podstawa prawna: art. 162, art. 282 § 1 pkt 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn. DzU z 2014 r., poz. 1502)
Anna Telec radca prawny, prowadzi kancelarię prawa pracy
