Oznacza to, że do wygaszenia zobowiązania konieczne jest przyjęcie przez dłużnika oferty wierzyciela zwolnienia z długu >patrz przykład 9.

Istnieje możliwość zwolnienia tylko z części długu, np. tylko co do świadczenia głównego albo wyłącznie tych ubocznych. W pozostałym zakresie zobowiązanie będzie więc istniało nadal >patrz wzór nr 3. Brak jakichkolwiek zastrzeżeń oznacza, że zwolnienie dotyczy należności głównej i wszelkich związanych z nią świadczeń ubocznych. Komentowane zwolnienie skutkuje wygaśnięciem akcesoryjnych zabezpieczeń wierzytelności, jak zastaw, hipoteka czy poręczenie. Umowa o zwolnienie z długu może dotyczyć także długu jeszcze niewymagalnego w chwili jej zawierania. Nie ma również przeszkód, aby zwolnienie z długu nastąpiło z zastrzeżeniem warunku albo terminu >patrz przykład 10. O zwolnieniu ?z długu może też świadczyć fakt, że wierzyciel wydał dłużnikowi pokwitowanie spełnienia świadczenia, ten zaś je przyjął. W tym przypadku dojdzie do zawarcia umowy w dorozumiany sposób. Zwolnienie z długu nie wymaga żadnej szczególnej formy. Dla celów dowodowych powinno ono jednak nastąpić na piśmie. Zwolnienie z długu jednego z dłużników solidarnych nie odnosi skutku wobec współdłużników.

Przykład 1

Pani Dominika nie uiściła na rzecz pani Iwy kary umownej za opóźnienie w realizacji robót budowlanych w wysokości 30 tys. zł. Z uwagi jednak na fakt, iż opóźnienie nie było długie, pani Iwa wysłała do pani Dominiki e-maila (1 października 2014 r.), w którym poinformowała, że zwalnia ją z ww. długu i prosi o akceptację tego zwolnienia do 3 października 2014 r. do godz. 15, zaznaczając, że brak odpowiedzi w tym terminie zinterpretuje jako brak aprobaty, a dług będzie istniał nadal. Pani Dominika w e-mailu z 2 października 2014 r. oświadczyła, że owo zwolnienie przyjmuje. Jej zobowiązanie więc wygasło. Gdyby pani Dominika nie odpowiedziała na przedmiotowego e-maila albo wysłała go z opóźnieniem, nadal byłaby dłużnikiem pani Iwy na kwotę 30 tys. zł;

Przykład  2

Sytuacja jak w przykładzie 9, przy czym pani Iwa zgodziła się na zapłatę kary umownej w wysokości 30 tys. zł w trzech ratach po 10 tys. zł, płatnych co miesiąc, w ostatnim dniu danego miesiąca, poczynając od 31 sierpnia 2014 r. Po uiszczeniu I raty pani Iwa stwierdziła, że jeżeli II rata zostanie zapłacona w terminie, zwolni panią Dominikę od obowiązku zapłaty III raty. Pani Dominika zapłaciła II ratę w ustalonym czasie, została więc zwolniona przez panią Iwę z obowiązku zapłaty 10 tys. zł (na co pani Dominika wyraziła zgodę).

Autorka jest adwokatem

podstawa prawna: art. 60, 373–374 § 1, 506–508 oraz art. 527–534 ustawy z 23 kwietnia 1964 r.- Kodeks cywilny (tekst jedn. DzU z 2014 r., poz. 121).