Przydatna w tym kontekście jest znajomość takich pojęć jak „część składowa" czy „przynależność". Obrót tymi pierwszymi, dopóki są połączone z rzeczami głównymi, nie jest możliwy.
Części składowe, w myśl kodeksu cywilnego, to wszystko, co nie może być odłączone od rzeczy głównej, bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przykładów części składowych można podać sporo. Częścią składową dla nieruchomości gruntowej jest budynek. Dla nieruchomości lokalowej częściami składowymi jest piwnica, strych, komórka, garaż. Dla samochodu będzie to akumulator. Część składowa (np. akumulator) z rzeczą główną (samochodem) musi tworzyć fizyczną, gospodarczą oraz funkcjonalną całość. W przypadku poszczególnych rzeczy ocena tego, czy taka „całość" występuje, może być zróżnicowana. W podanych przypadkach nie ma wątpliwości. Odłączenie akumulatora od samochodu powoduje bowiem, że samochód nie pojedzie, nie zrealizuje więc wcześniej przypisanej mu prawnie funkcji.
Jeżeli rzecz jest częścią składową, to zgodnie z zasadą, nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Oznacza to, że nie można sprzedać samej części składowej, nie sprzedając rzeczy głównej. Nie może być ona przedmiotem służebności, zastawu czy hipoteki. Jak najbardziej jednak można wynająć komuś piwnicę, nie wynajmując całego lokalu (pod warunkiem że potencjalny najemca byłby taką ofertą zainteresowany). Także sprzedaż rzeczy głównej obejmuje wszystkie związane z nią elementy. Część składowa nie może być oddzielnym przedmiotem egzekucji. Dopiero po podziale rzeczy głównej, np. wymontowaniu akumulatora z samochodu – możliwa będzie jego sprzedaż. Inaczej jest przy przedmiotach, które zostały połączone z daną rzeczą tylko dla przemijającego użytku. Przykładem mogą być urządzenia do doprowadzania lub odprowadzania z gruntu płynów, pary, gazu czy energii. W każdym przypadku ocena tego, czy połączenie związane jest jedynie z przemijającym użytkiem podejmowana jest na podstawie określenia tego, jaką wolę miały strony.
Od części składowych należy odróżnić przynależności. Są to wyłącznie rzeczy ruchome, które są potrzebne do rzeczy głównej zgodnie z jej przeznaczeniem, pozostające z rzeczą główną w faktycznym związku. Przynależnością dla telefonu komórkowego może być karta SIM, a dla samochodu – wmontowane do niego radio (które można odłączyć). Ważne jest, że rzecz główna i przynależność muszą stanowić własność tego samego podmiotu np. tej samej osoby fizycznej. W omawianym przypadku sprzedaż rzeczy głównej nie oznacza sprzedaży przynależności (jak to było przy części składowej). Można bowiem sprzedać samochód bez radia czy telefon bez karty SIM – i wciąż będą one atrakcyjne dla nabywców. Dlatego ważne jest, żeby przed zawarciem umowy sprzedaży zweryfikować to, co określono w umowie i sprawdzić czy umowa obejmuje przynależności, na których nabyciu zależy kupującemu.
