Złożyłem wniosek o wydanie pozwolenia wodnoprawnego na wykonanie studni wierconej oraz na pobór z niej wody w celu zaopatrzenia projektowanego budynku usługowego (dom weselny). Wójt ?w zaświadczeniu stwierdził, że plan miejscowy dopuszcza jej wykonanie. Starosta udzielił pozwolenia. Odwołanie od tej decyzji wniósł właściciel działki sąsiedniej. Zarzucił, że pozwolenie nie uwzględnia celu, któremu studnia ma służyć. Dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej uchylił decyzję ?w sprawie pozwolenia wodnoprawnego. Czy starosta w tym postępowaniu powinien badać treść planu miejscowego pod kątem dopuszczalności realizacji inwestycji budowlanej? – pyta czytelnik.
Nie, starosta nie jest uprawniony w postępowaniu o wydanie pozwolenia wodnoprawnego do dokonywania oceny możliwości realizacji inwestycji budynku usługowego. To będzie przedmiotem odrębnego postępowania zmierzającego do wydania pozwolenia na budowę. Wówczas dopiero nastąpi ocena możliwości realizacji docelowego zamierzenia inwestycyjnego pod kątem jego zgodności z miejscowym planem. Do wydania pozwolenia na budowę właściwy jest natomiast organ architektoniczno-budowlany, czyli wójt, burmistrz, prezydent miasta. Jeżeli na etapie prowadzenia postępowania o pozwolenie na budowę okaże się, że nie jest możliwe zrealizowanie w tym terenie planowanej inwestycji, wówczas pozwolenie wodnoprawne będzie bezprzedmiotowe, gdyż wydane zostało dla potrzeb projektowanego budynku usługowego ?(por. wyrok WSA w Krakowie z 19 czerwca 2012 r., II SA/Kr 463/12).
Zgodnie z art. 125 pkt 2 ustawy z 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne (dalej: u.p.w.) pozwolenie wodnoprawne nie może naruszać ustaleń miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz decyzji o warunkach zabudowy. Przedmiotem tego pozwolenia jest w szczególności zezwolenie na wykonanie urządzeń wodnych na danym terenie. Dotyczy to więc sposobu zagospodarowania tego terenu. To z kolei oznacza obowiązek starosty do dokonywania, z urzędu, oceny zgodności wniosku o pozwolenie wodnoprawne z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (por. wyrok NSA z 4 października ?1999 r., IV SA 1474/97).
Jak wskazał NSA w wyroku z 26 marca 2014 r. (II OSK 2595/12) w art. 125 pkt 2 u.p.w., chodzi o brak sprzeczności pozwolenia wodnoprawnego z konkretnym zapisem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Nie można natomiast przyjąć, że organ odmawia wydania pozwolenia, jeżeli projektowany sposób korzystania z wody narusza normy ogólne planu np. nakazujące respektowanie ładu przestrzennego. Stworzyłoby to nadmierny luz interpretacyjny organów wydających pozwolenie wodnoprawne, wbrew konstrukcji prawnej tych decyzji, które są aktami związanymi.
W sprawie przedstawionej przez czytelnika pozwolenie wodnoprawne wydane zostało po uzyskaniu zaświadczenia wystawionego przez wójta dotyczącego zgodności projektowanego sposobu korzystania z wody z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Oznacza to, że starosta przeprowadził wystarczające postępowanie dowodowe w zakresie jednej z podstawowych przesłanek wydania pozwolenia wodnoprawnego, tj. zgodności projektowanego sposobu korzystania z wody z obowiązującym planem.
podstawa prawna: art. 125 pkt 2 ustawy z 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne (tekst jedn. Dz. z 2012 r. poz. 145 ze zm.)
