Nie.
Zmiana nastąpiła na czas wyraźnie wskazany w porozumieniu, a nie na stałe. Nie trzeba więc zawierać kolejnego aneksu po upływie czasu, przez jaki zmiana miała obowiązywać. Jeżeli z porozumienia jasno wynika, że w innej miejscowości podwładny będzie świadczył obowiązki przez sześć miesięcy, a po zakończeniu tego okresu miejscem tym będzie ponownie siedziba pracodawcy, zmiana nastąpi automatycznie – z upływem tego okresu. Nie będzie tutaj wymagana ponowna zgoda pracownika. Warto jednak, aby pod koniec tego okresu szef przypomniał pracownikowi, kiedy wraca na pierwotne miejsce.
Nie.
Skutkiem zawartego porozumienia jest czasowa zmiana stałego miejsca pracy, a dojazdy do punktu uzgodnionego jako miejsce pracy nie stanowią podróży służbowych. Za same dojazdy do pracy nie przysługuje od firmy zwrot kosztów.
Zgodnie z odpowiednio stosowanym w prawie pracy art. 60 kodeksu cywilnego oświadczenie woli może być złożone przez każde zachowanie danej osoby, które ujawnia jej wolę w sposób dostateczny. Oznacza to, że nie wszystko musi być wyrażone w sposób jasny i bezpośredni ?ww porozumieniu. Taka sytuacja może obejmować całość zmian warunków zatrudnienia, jak i – częściej – wiązać się z modyfikacjami będącymi konsekwencją tych wyraźnie uzgodnionych.
Podróż służbowa związana jest z wykonywaniem na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się stałe miejsce pracy pracownika lub siedziba firmy. Taki wyjazd narzuca polecenie szefa. Nie jest jego realizacją wykonanie przez pracownika zawartego porozumienia i wyjazd do nowego (czasowego) miejsca pracy. Potwierdza to uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z 20 lutego 2007 r. (II PK 165/06). Zgodnie z nim z przepisów regulujących podróż służbową nie wynika zakaz delegowania pracownika niemającego charakteru podróży służbowej. W szczególności takim niebędącym podróżą służbową delegowaniem jest właśnie podjęcie się przez etatowca podróży połączonej z wykonaniem określonej pracy na mocy porozumienia zawartego z pracodawcą. ?W takim wypadku nie stosuje się przepisów o należnościach za podróż służbową. Dotyczą one jedynie delegowania o takim charakterze, ?tj. narzuconego w poleceniu nakazującym etatowcowi wyjazd.
Tak.
Zmiana warunków zatrudnienia odbywa się w wypowiedzeniu dotychczasowych warunków pracy i płacy dokonanym przez pracodawcę lub przez zawarcie z pracownikiem porozumienia zmieniającego zasady, na jakich jest zatrudniony. Może to być zmiana stała, czasowa, przy czym dopuszczalna jest też taka na niekorzyść pracownika. Ograniczeniem są tu przepisy prawa pracy, przez które rozumiemy (art. 9 § 1 k.p.) kodeks pracy, inne ustawy i akty wykonawcze, a także postanowienia układów zbiorowych pracy ?i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów ?i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.
Postanowienia zaś umów o pracę oraz innych aktów, na których podstawie powstaje stosunek pracy, nie mogą być mniej korzystne dla etatowca niż przepisy prawa pracy (art. 18 § 1 k. p.). Ta zasada wyznacza granice dokonywanych modyfikacji – jednostronnych (wypowiedzenie zmieniające) lub uzgodnionych z etatowcem (porozumienie zmieniające). W obu wypadkach odnosimy się do warunków zatrudnienia z angażu.
Czasowa modyfikacja może dotyczyć okresu zamkniętego, czyli takiego, po upływie którego powracają na stałe dotychczasowe warunki. Może też prowadzić do zmian powtarzalnych. To ostatnie polega np. na wprowadzeniu stałej zasady, zgodnie z którą w pewnych okresach roku pracownikowi nie będzie przysługiwał pewien składnik wynagrodzenia lub – odwrotnie – będzie się on należał tylko ?w pewnych okresach roku. Oczywiście dotyczyć to może tego elementu zarobków, który nie wynika wprost z przepisów. Nie wolno np. wprowadzić okresowej zmiany polegającej na tym, żeby etatowcowi wyeliminować dodatek za pracę w porze nocnej. Nie można bowiem pozbawić uprawnień gwarantowanych przez prawo pracy ?(np. płatnego urlopu wypoczynkowego, rekompensaty za pracę ?w nadgodzinach).