Na wydzierżawionym gruncie zamierzałem zainstalować nośnik reklamowy. Zgłosiłem to staroście. Ten wniósł sprzeciw od zgłoszenia. W wyniku mojego odwołania wojewoda uchylił zaskarżoną decyzję starosty i umorzył postępowanie z powodu doręczenia tego rozstrzygnięcia po terminie. Uznałem, że ta sytuacja oznacza zezwolenie na rozpoczęcie zamierzenia inwestycyjnego. Po wykonaniu robót wojewódzki konserwator zabytków nakazał mi uporządkowanie terenu poprzez likwidację nośnika reklamowego. Nieruchomość, na której został on posadowiony, znajduje na terenie zespołu urbanistycznego i budowlanego wpisanego wraz z zielenią do rejestru zabytków. Jeżeli decyzja dotycząca sprzeciwu została uchylona, to czy wojewódzki konserwator zabytków mógł mi nakazać usunąć nośnik reklamowy? – pyta czytelnik.

Tak, ponieważ inwestor dopuścił się samowoli. Jego działanie narusza bowiem art. 36 ust. 1 pkt 10 ustawy ?z 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków ?i opiece nad zabytkami (dalej „u.o.z.o.z."). Zgodnie z tym przepisem umieszczanie na zabytku wpisanym do rejestru urządzeń technicznych, tablic, reklam oraz napisów wymaga pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków. Ponadto zarówno ustawa z 7 lipca ?1994 r. – Prawo budowlane, jak i u.o.z.o.z są regulacjami prawnymi odrębnymi, niezależnymi od siebie. Zastosowanie się do wymogów prawa budowlanego nie zwalnia inwestora z obowiązku uzyskania wymaganego pozwolenia właściwego organu ochrony zabytków. Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 9 lipca 2008 r. (sygn. akt: I SA/Wa 235/08).

Podobnie stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 października 2009 r. (sygn. akt: II OSK 1672/08). ?W orzeczeniu dodatkowo wskazał, że ?o odrębności postępowania przed wojewódzkim konserwatorem zabytków ?w przedmiocie uzyskania pozwolenia od postępowania w sprawie uzyskania pozwolenia na budowę, przewidzianego w prawie budowlanym świadczy jego art. 36 ust. 8.

Zgodnie z tym przepisem uzyskanie pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków na podjęcie robót budowlanych przy zabytku wpisanym do rejestru nie zwalnia z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę albo zgłoszenia, w przypadkach określonych prawem budowlanym.

Wobec powyższego w sprawie zastosowanie miał art. 45 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 u.o.z.o.z. Zgodnie z nim w przypadku, gdy bez wymaganego pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków lub ?w sposób odbiegający od zakresu i warunków określonych w pozwoleniu wykonano przy zabytku wpisanym do rejestru prace konserwatorskie, restauratorskie, roboty budowlane, badania konserwatorskie, architektoniczne lub podjęto inne działania, wojewódzki konserwator zabytków wydaje decyzję nakazującą przywrócenie zabytku do poprzedniego stanu lub uporządkowanie terenu, określając termin wykonania tych czynności. Czynności te osoba, która dopuściła się na ruszenia przepisów o zabytkach, zobowiązana jest na swój koszt wykonać czynności nakazane w decyzji.

podstawa prawna: art. 36 ust. 1 pkt 10, art. 45 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (DzU nr 162, poz. 1568 ze zm.)

podstawa prawna:  art. 39 ustawy z 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (tekst jedn. DzU z 2013 r., poz. 1409 ze zm.)