Tak,

opłata legalizacyjna została prawidłowo naliczona, ponieważ powierzchnia rozbudowy nie jest brana pod uwagę przy jej wyliczaniu. Przy ustaleniu jej wysokości nie ma znaczenia technologia zastosowana przy rozbudowie ani też sezonowość użytkowania tej części obiektu. W przypadku samowoli budowlanej, w celu jej zalegalizowania nalicza się opłatę stosownie do art. 59 f ust. 1 ustawy z 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (dalej: u.p.b.). W jej załączniku wyliczono wiele kategorii obiektów z przypisanymi im współczynnikami. Jeżeli budynek usytuowany jest przy uczęszczanej trasie, to niewątpliwie można ten obiekt zaliczyć do rodzaju moteli wpisanych do kategorii XIV załącznika (por. wyrok NSA ?z 17 lipca 2013 r., sygn. akt II OSK 668/12).

Warunki legalizacji samowoli budowlanej określone zostały w art. 48 ust. 2 u.p.b. Ich spełnienie jest podstawą do odstąpienia od orzekania nakazu rozbiórki. Podkreślić należy, na co wielokrotnie zwracano uwagę w orzecznictwie, że legalizacja nie jest obowiązkiem, a uprawnieniem inwestora (por. wyrok NSA z 21 stycznia 2005 r., sygn. akt OSK 1602/04). Procedura legalizacyjna nie zawiera przepisów uznaniowych, lecz normy bezwzględnie obowiązujące, których zastosowanie nie zależy od woli organu nadzoru budowlanego.

Uiszczenie opłaty jest obligatoryjnym elementem procesu legalizacji samowolnie wybudowanego obiektu. Bez tego organ nie może wydać decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego i pozwoleniu na wznowienie robót bądź o zatwierdzeniu projektu budowlanego, jeżeli budowa została zakończona. Jednocześnie – jak zauważył WSA w Białymstoku w wyroku ?z 17 listopada 2011 r. (sygn. akt  II SA/Bk 576/11) – inwestor nie ma przymusu uiszczania opłaty legalizacyjnej. W razie jej nieuiszczenia organ nadzoru budowlanego nie przejdzie do kolejnego etapu procedury legalizacyjnej, lecz wyda decyzję nakazującą przymusową rozbiórkę.

Jak stanowi art. 49 ust. 4 u.p.b., organ wydaje decyzję (decyzję o zatwierdzeniu projektu budowlanego i pozwoleniu na wznowienie robót bądź o zatwierdzeniu projektu budowlanego) ?w razie spełnienia określonych wymagań. Jednym z nich jest właśnie uiszczenie opłaty legalizacyjnej. Organ nadzoru budowlanego nie posiada uprawnienia do wymuszenia na inwestorze jej wpłaty.

podstawa prawna: art. 28 ust. 1, art. 48, art. 49 ustawy z 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (tekst jedn. DzU z 2013 r. poz. 1409 ze zm.)