23 sierpnia 2025 r. weszła w życie nowelizacja prawa restrukturyzacyjnego, implementująca unijną Dyrektywę w sprawie ram restrukturyzacji zapobiegawczej. Data ta wyznacza początek obowiązywania nowych standardów w polskich postępowaniach restrukturyzacyjnych. W duchu założenia, że firmie, w której istnieją perspektywy na odzyskanie rentowności, warto udostępnić narzędzia do skutecznego oddłużenia, nowe rozwiązania ukierunkowane zostały na ułatwienie dłużnikowi zawarcia układu z wierzycielami i w konsekwencji uniknięcia upadłości. Równocześnie jednak dążą one do zwiększenia zaufania do samego procesu restrukturyzacji po stronie wierzycieli. Tym ostatnim zagwarantowane zostały bowiem m.in. dostęp do szerszego zakresu dokumentacji, obrazującej sytuację dłużnika i perspektywy spłaty zobowiązań, oraz odpowiednio długi czas na zapoznanie się z nią przed podjęciem decyzji, czy na zaproponowane warunki spłaty długu faktycznie opłaca się przystać. Restrukturyzacja w nowej, unijnej odsłonie ma być zatem zarówno efektywna, jak i transparentna. Ma zapewniać wierzycieli, że nie będzie instrumentem do manipulowania długiem i wyjaśniać, dlaczego – w zestawieniu z alternatywami – zagłosowanie za zawarciem układu z dłużnikiem leżeć może w ich najlepszym interesie. Przybliżmy wobec tego niektóre z nowowprowadzonych rozwiązań.