- Jakie dokumenty pozwalają w 2012 r. wykazać schorzenie szczególne, aby móc ubiegać się o zwiększone dofinansowanie do wynagrodzeń niepełnosprawnych pracowników?

Edyta Sieradzka, wiceprezes organizacji OBPON:

Sposób dokumentowania szczególnych schorzeń, o których mówi art. 26a ust. 1b

ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tekst jedn. DzU z 2011 r. nr 127, poz. 721 ze zm.

, dalej ustawa o rehabilitacji), reguluje załącznik do r

ozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z 9 stycznia 2009 r. w sprawie miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych (DzU nr 8, poz. 43 ze zm.)

.

Zgodnie z jego objaśnieniem nr 8 w odniesieniu do okresów sprawozdawczych, przypadających od stycznia 2009 r. do grudnia 2010 r. włącznie, osobami o szczególnych schorzeniach są te, u których stwierdzono chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe lub epilepsję, oraz osoby niewidome. Schorzenia te dokumentuje się orzeczeniami, które określa ustawa, innymi orzeczeniami lub zaświadczeniami lekarza specjalisty.

Jeśli podczas kontroli PFRON ustali, że pracodawca faktycznie nie uregulował w pełni kosztów płacy, a dzięki temu zawyżył uprzednio wykazaną kwotę dofinansowania do wypłaty, musi skorygować dokumenty – przypomina Edyta Sieradzka, wiceprezes organizacji OBPON.

Natomiast w okresach sprawozdawczych, począwszy od stycznia 2011 r., jak również obecnie, osobami o szczególnych schorzeniach są te, u których orzeczono chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe, całościowe zaburzenia rozwojowe lub epilepsję (schorzenia te dokumentuje się orzeczeniami, o których mowa w ustawie, lub innymi orzeczeniami) oraz niewidomi.

W związku z tym od 1 stycznia 2011 r. pracodawcy nie mogą podwyższyć kwot miesięcznego dofinansowania, biorąc pod uwagę zaświadczenia od lekarzy specjalistów.

Wymiar czasu pracy

– Pracodawca prowadzący zakład pracy chronionej (zpchr) zatrudnił na cały etat pracownika z orzeczonym umiarkowanym stopniem niepełnosprawności oraz z chorobą psychiczną (schorzenie wynika z orzeczenia). Zaangażował go od 15 maja 2012 r. i w tym dniu podwładny dostarczył orzeczenie o niepełnosprawności. Pracodawca chce złożyć wniosek o dofinansowanie za maj 2012 r. W jaki sposób powinien wyliczyć przeciętny miesięczny wymiar czasu pracy tej osoby za okres sprawozdawczy? W którą pozycję (21 –44) załącznika INF-D-P należy wpisać wyliczony wymiar czasu pracy?

Zgodnie z objaśnieniem do formularza INF-D-P, stanowiącego załącznik do rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z 22 lutego 2011 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych (DzU nr 50, poz. 261), w pozycjach 21 – 44, w zależności od stopnia niepełnosprawności pracownika niepełnosprawnego, typu pracodawcy (rynek otwarty bądź chroniony) oraz posiadanych przez pracownika schorzeń szczególnych i ustalonego prawa do emerytury, należy wpisać przeciętny miesięczny wymiar czasu pracy.

Ustala się go jako iloczyn wymiaru czasu pracy pracownika oraz iloraz liczby dni wliczania do stanu zatrudnienia osób niepełnosprawnych i liczby dni w okresie sprawozdawczym.

Przykład

Pracownik zatrudniony na 1 etat. Zatrudnienie od 15 maja 2012 r., Pracownika wliczamy do stanu zatrudnienia osób niepełnosprawnych od 15 maja 2012 r.

Przeciętny miesięczny wymiar czasu pracy (pmwczp) = 1 etat x 17/31 (liczba dni kalendarzowych) = 0,548

Uwaga!

Dane wykazywane w pozycjach 21 – 44 podaje się, stosując zaokrąglenie w dół, jeżeli pierwsza odrzucona cyfra należy do przedziału od 0 do 4, albo w górę, jeżeli pierwsza odrzucona cyfra należy do przedziału od 5 do 9.

Zatrudniając zatem pracownika z orzeczeniem o stopniu umiarkowanym z symbolem niepełnosprawności 02-P, wyliczony wymiar etatu, tj. pmwczp dla pracodawcy mającego status zpchr, należy wpisać w poz. 22 druku INF-D-P.

Koszty płacy i ZUS

– Co to są koszty płacy określone w poz. 52 druku INF-D-P?

Zgodnie z art. 2 pkt 4a ustawy o rehabilitacji za koszty płacy uważa się wynagrodzenie brutto oraz finansowane przez pracodawcę obowiązkowe składki na ubezpieczenia emerytalne (9,76 proc.), rentowe (6,5 proc.) i wypadkowe (w zależności od firmy np. 1,2 proc.), naliczane od tego wynagrodzenia i obowiązkowe składki na Fundusz Pracy (2,45 proc.) i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (0,10 proc.).

Uwaga!

W pozycję 52 należy wpisać odpowiednią kwotę, jeśli wynagrodzenie wypłacono do dnia złożenia informacji.

Do zwrotu

– Pracodawca wypłacił wynagrodzenia za maj 2012 r. do 10 czerwca br. Czy w poz. 52 na druku INF-D-P, czyli w kosztach płacy, może ująć składki ZUS, wnioskując o dofinansowanie za maj 2012 r. (dla niego termin na złożenie wniosku upływa 20 czerwca 2012 r.), ale których termin opłacenia przypada na 15 lipca 2012 r. zgodnie z ustawą o systemie ubezpieczeń społecznych?

W tej sytuacji należy wykazać pełną kwotę kosztów płacy, a więc wynagrodzenie brutto (o ile wypłacono je do dnia złożenia INF-D-P) razem ze składkami naliczonymi od tego wynagrodzenia oraz składkami na FP i FGŚP, których termin zapłaty przypada 15 lipca 2012 r.

Nie oznacza to jednak, że pracodawca może wykazać pełną kwotę kosztów płacy, a w rzeczywistości opłacić tylko ich część, otrzymując subsydium płacowe ustalone przy użyciu limitu pełnych kosztów płacy. Należy przecież pamiętać o definicji kosztów płacy zawartej w art. 2 pkt 4a ustawy o rehabilitacji. Zgodnie z nią są nimi koszty faktycznie poniesione.

Gdy pracodawca nie uiści składek, można to zweryfikować, np. przez PFRON, począwszy od dnia upływu terminu wynikającego z ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. DzU z 2009 r. nr 205, poz. 1585 ze zm.). Jeżeli podczas kontroli PFRON ustali, że pracodawca w rzeczywistości nie uregulował w pełni kosztów płacy, a okoliczność ta spowodowała zawyżenie uprzednio wykazanej kwoty dofinansowania do wypłaty, to musi skorygować INF-D-P.

Obniża dofinansowanie do kwoty nieprzekraczającej prawidłowo ustalonych kwot, tj. kwoty bazowej dofinansowania, kwoty limitu kosztów płacy i kwoty kosztów płacy niesfinansowanych ze środków publicznych. W tym wypadku wartości ustalone na podstawie kwoty kosztów płacy (tj. kosztów płacy, limitu kosztów płacy i kosztów płacy niesfinansowanych ze środków publicznych) musi obliczyć, pomijając nieopłacone składki wymienione w art. 2 pkt 4a ustawy o rehabilitacji.

W tej sytuacji pracodawca ma także obowiązek zwrócić kwotę dofinansowania stanowiącą różnicę między kwotą ustaloną w zwykłej INF-D-P. Do tego należy doliczyć odsetki, o których mówi art. 49e ustawy o rehabilitacji.