Podwładny nie ma przy tym obowiązku uprzedzać zwierzchnika o zamiarze podjęcia tych zajęć. Musi jednak pamiętać, że aktywność zawodowa czy szkoleniowa nie może wpływać na dalsze sprawowanie osobistej opieki nad dzieckiem.
Przykład
Pani Łucja, zatrudniona w X sp. z o.o., w trakcie urlopu wychowawczego otrzymała propozycję pracy na pół etatu w Y sp. z o.o. Przyjęła ją, tym bardziej że teściowa przez cztery godziny dziennie od poniedziałku do piątku zajmowała się dzieckiem.
Prezes X sp. z o.o., uprzedzony o planach pani Łucji, stwierdził jednak, że w czasie tej pauzy wykluczone jest podejmowanie wszelkich zajęć zarobkowych. Stanowisko przełożonego pani Łucji nie jest zasadne. Podjęcie przez nią pracy nie przyczyniło się bowiem do stałego zaprzestania wykonywania osobistej pieczy nad potomkiem.
Jeżeli jednak szef dowie się, że nowa praca lub nauka rozpoczęta na urlopie wychowawczym skutkują trwałym zaprzestaniem sprawowania przez zaangażowanego osobistej opieki nad dzieckiem, wzywa go, aby stawił się w pracy we wskazanym przez szefa terminie, ale nie krótszym niż 30 dni od daty uzyskania tej informacji i nie wcześniejszym niż z upływem trzech dni od wezwania.
Przykład
Pracodawca pani Dagmary – korzystającej z urlopu wychowawczego – 3 października 2011 r. dowiedział się, że od pięciu miesięcy przebywa ona za granicą, a dzieckiem opiekują się jej rodzice. Wystosował więc do pracownicy pismo, w którym nakazał jej 24 października 2011 r. zameldować się w firmie w związku z trwałym zaprzestaniem sprawowania osobistej opieki nad córką.
Postępowanie szefa pani Dagmary było prawidłowe. Kiedy bowiem etatowiec nie sprawuje osobistej opieki nad potomkiem, przełożony ma prawo domagać się jego stawienia się w pracy, a podwładny musi to uczynić. W przeciwnym wypadku naraża się na dyscyplinarkę.
To samo jest, gdy z urlopu jednocześnie korzystają oboje rodzice dziecka, chyba że nie trwało to dłużej niż trzy miesiące.
Przykład
Przełożony pani Kai dowiedział się 4 października 2011 r., że od dwóch miesięcy ona i jej mąż równocześnie korzystają z urlopu wychowawczego. W tym samym dniu szef wystosował do niej pismo, w którym zażądał stawienia się w zakładzie 10 października.
Przed upływem tego terminu pani Kaja odpisała jednak, że ta sytuacja jest dopuszczalna, jeżeli trwa nie dłużej niż trzy miesiące, i w związku z tym nie przyjdzie do pracy. Pani Kaja ma rację. Zwierzchnik nie może wyciągnąć wobec niej żadnych konsekwencji służbowych.
Pracownik, który nie pojawi się w zakładzie na wezwanie angażującego, dopuszcza się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków. Może to skutkować nawet natychmiastowym pożegnaniem.
Przykład
Od trzech miesięcy przebywająca na urlopie wychowawczym pani Julia nie opiekowała się synem. Dlatego przełożony wydał jej polecenie, aby stawiła się w firmie 7 października 2011 r.
Pracownica je zlekceważyła, wskutek czego 8 października pracodawca wysłał do niej oświadczenie o rozwiązaniu angażu bez zachowania okresu wypowiedzenia. Mógł to zrobić, gdyż niestawienie się na wezwanie zatrudniającego to ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych.
Urlop wychowawczy w pigułce
• Ma do niego prawo zaangażowany od co najmniej sześciu miesięcy
– w wymiarze do trzech lat w celu sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem, ale nie dłużej niż do ukończenia przez nie czwartego roku życia (dłużej u niepełnosprawnego dziecka). Do sześciomiesięcznego okresu zatrudnienia wlicza się poprzednie okresy pracy. Urlop wychowawczy wolno wykorzystać w czterech częściach.
• Wniosek o udzielenie urlopu pracownik składa przełożonemu w formie pisemnej na dwa tygodnie przed jego planowanym rozpoczęciem.
Jeżeli złoży go bez zachowania tego terminu, szef udziela urlopu nie później niż z dniem upływu dwóch tygodni od zgłoszenia wniosku.
Pracownik może wycofać podanie nie później niż na siedem dni przed rozpoczęciem korzystania z niego. To oświadczenie etatowca także wymaga formy pisemnej.
• Szef nie może wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę od dnia złożenia przez pracownika wniosku o udzielenie urlopu wychowawczego do jego zakończenia. Rozwiązanie angażu jest dopuszczalne tylko w razie ogłoszenia upadłości lub likwidacji zakładu, a także gdy zachodzą przyczyny do zwolnienia etatowca w trybie natychmiastowym z jego winy.
• Pracownikowi wolno zrezygnować z urlopu wychowawczego:
– w każdym czasie – za zgodą pracodawcy,
– po uprzednim zawiadomieniu zwierzchnika – najpóźniej na 30 dni przed terminem zamierzonego podjęcia zadań.
Urlop wychowawczy w pigułce
• Ma do niego prawo zaangażowany od co najmniej sześciu miesięcy
– w wymiarze do trzech lat w celu sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem, ale nie dłużej niż do ukończenia przez nie czwartego roku życia (dłużej u niepełnosprawnego dziecka). Do sześciomiesięcznego okresu zatrudnienia wlicza się poprzednie okresy pracy. Urlop wychowawczy wolno wykorzystać w czterech częściach.
• Wniosek o udzielenie urlopu pracownik składa przełożonemu w formie pisemnej na dwa tygodnie przed jego planowanym rozpoczęciem.
Jeżeli złoży go bez zachowania tego terminu, szef udziela urlopu nie później niż z dniem upływu dwóch tygodni od zgłoszenia wniosku.
Pracownik może wycofać podanie nie później niż na siedem dni przed rozpoczęciem korzystania z niego. To oświadczenie etatowca także wymaga formy pisemnej.
• Szef nie może wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę od dnia złożenia przez pracownika wniosku o udzielenie urlopu wychowawczego do jego zakończenia. Rozwiązanie angażu jest dopuszczalne tylko w razie ogłoszenia upadłości lub likwidacji zakładu, a także gdy zachodzą przyczyny do zwolnienia etatowca w trybie natychmiastowym z jego winy.
• Pracownikowi wolno zrezygnować z urlopu wychowawczego:
– w każdym czasie – za zgodą pracodawcy,
– po uprzednim zawiadomieniu zwierzchnika – najpóźniej na 30 dni przed terminem zamierzonego podjęcia zadań.
