Z danych Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej wynika, że co piąty bezrobotny nie skończył jeszcze 25. roku życia. W pierwszym półroczu ich liczba przekroczyła 400 tys.
Przepisy przewidują dla takich osób różne formy zdobycia doświadczenia przydatnego w późniejszej pracy. O jednym z nich mówi obowiązująca od ubiegłego roku [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=CCA1AAD92535438FB9056D043CE58C43?id=321141]ustawa o praktykach absolwenckich[/link].
Ten rodzaj szkolenia zawodowego jest skierowany do osób, które ukończyły gimnazjum, szkołę średnią lub studia i mają mniej niż 30 lat. Dużym plusem jest dla nich to, że jeśli mają status osoby bezrobotnej z prawem do zasiłku, to w czasie odbywania praktyk nie będą pozbawione tego uprawnienia.
Osoby te będą otrzymywać zasiłek, jeśli ich praktyka będzie nieodpłatna lub wysokość pensji nie przekroczy kwoty równej połowie minimalnego wynagrodzenia za pracę, czyli 658,50 zł. Górną granicę ich zarobków stanowi zaś dwukrotność tego wynagrodzenia, czyli 2634 zł. Większa suma oznacza, że mamy do czynienia z pracą, a nie praktyką. Absolwenci zawierają indywidualne umowy z pracodawcą. Maksymalny wymiar praktyki to trzy miesiące.
Kolejną formą zdobycia doświadczenia zawodowego jest staż absolwencki. Może on przysługiwać bezrobotnemu, który zarejestruje się w urzędzie pracy i złoży odpowiedni wniosek. W odróżnieniu od praktykanta stażyście przysługuje stypendium w wysokości 890,60 zł. Pochodzi ono w całości ze środków urzędu pracy. Od stycznia do maja 2010 r. z możliwości odbycia stażu skorzystało ponad 100 tys. bezrobotnych.
Umiejętności niezbędne w pracy mogą zdobyć także studenci. Wielu z nich ma bowiem obowiązek odbycia praktyk zawodowych organizowanych przez uczelnię. Stanowią część programu studiów, a ich zaliczenie jest niezbędne do uzyskania dyplomu.
Warto pamiętać, że wielu studentów nie ma jak odbyć praktyki czy stażu absolwenckiego. Chodzi tu o studiujących w systemie dziennym. Nie mogą się zarejestrować w urzędzie pracy jako bezrobotni. Dlatego praktyki studenckie są dla nich jedyną formą zdobycia doświadczenia zawodowego. Podstawą praktyki jest umowa między uczelnią a pracodawcą, który nie może zawierać żadnych innych porozumień ze studentami. Określa ona program praktyk, czas i miejsce ich odbywania, a także warunki wyżywienia i zakwaterowania studentów. W zależności od treści umowy można wyznaczyć opiekuna praktyk, czyli osobę odpowiedzialną za przebieg i wystawienie zaświadczenia o ich odbyciu.