Tak wynika z interpretacji generalnego inspektora danych osobowych. Powstały bowiem wątpliwości, czy dyrektor izby celnej może prosić swojego pracownika o dokumentację medyczną schorzeń, które są przyczyną leczenia podczas urlopu zdrowotnego. [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=166335]Ustawa o ochronie danych osobowych (tekst jedn. DzU z 2002 r. nr 101, poz. 926 ze zm.)[/link] przewiduje, że legalne przetwarzanie danych jest możliwe po spełnieniu pewnych warunków. Przez przetwarzanie rozumiemy m.in. zbieranie, utrwalanie, przechowywanie, opracowywanie, zmienianie, udostępnianie i usuwanie (także dokonywane w systemach informatycznych). Warunki, jakie trzeba spełnić przy przetwarzaniu danych szczególnie chronionych, a do takich należą dane o stanie zdrowia, określa art. 27 ust. 2 pkt 1 – 10 ustawy. Trzeba spełnić minimum jedną z tych przesłanek, aby móc przetwarzać dane. Każda z tych przesłanek jest równoprawna i tym samym może stanowić samoistną podstawę przetwarzania. Wystarczy przykładowo zezwolenie na przetwarzanie zawarte w innej [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=174248]ustawie, np. o Służbie Celnej (tekst jedn. DzU z 2004 r. nr 156, poz. 1641 ze zm.)[/link]. Przewiduje ona, że funkcjonariusz celny może otrzymać po pięciu latach służby płatny urlop zdrowotny, zachowując wtedy prawo do uposażenia. Urlopu zdrowotnego udziela dyrektor izby celnej na podstawie skierowania na leczenie uzdrowiskowe (jest w nim podany okres pobytu). Nie może ono jednak przekroczyć 30 kolejnych dni w każdym roku kalendarzowym. Nie wystarczy przy tym sam wyciąg ze skierowania do sanatorium, gdzie nie ma danych osobowych o charakterze medycznym. Trzeba dostarczyć całe skierowanie, co wprost nakazuje ustawa o Służbie Celnej. Jego wzór określa załącznik do [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=176109]rozporządzenia w sprawie leczenia uzdrowiskowego (DzU nr 274, poz. 2724 ze zm.)[/link]. W skierowaniu na leczenie uzdrowiskowe znajdziemy m.in. informacje o aktualnym stanie zdrowia pacjenta, jednoznacznie określone rozpoznanie choroby, która jest przyczyną leczenia, jak też informacje o schorzeniach współistniejących. Co istotne, taki wzór skierowania nie dotyczy tylko celników, ale wszystkich pacjentów.