Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną fiskusa, który nie chciał wydać zaświadczenia o pomocy de minimis w ramach zwolnienia z odprowadzania zaliczek na PIT.
Sprawa dotyczyła spółki, która miała status zakładu pracy chronionej. A złożyła wniosek o wydanie zaświadczenia, oświadczając, że kwota zaliczki zostanie wydatkowana na „dostosowanie stanowisk pracy osób niepełnosprawnych". Do wniosku dołączyła fakturę potwierdzającą wydatki na platformę konferencyjną. Jako podstawę prawną żądania wskazała rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej z 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych.
Fiskus odmówił. Stwierdził, że opisane we wniosku wydatki nie zostały przeznaczone na cele wynikające z rozporządzenia, tj. na dostosowanie stanowisk pracy do potrzeb niepełnosprawnych, ale na pokrycie kosztów działalności.
Firma nie zgadzała się z takim stanowiskiem. Podkreślała, że dokonane zakupy umożliwiają pracę osobom niepełnosprawnym wykonującym powierzone obowiązki w domu – ze względu na swoje ograniczenia zdrowotne. Wbrew stanowisku fiskusa uzasadniają zatem wydanie zaświadczenia.
Ta argumentacja przekonała Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu. Nie miał on wątpliwości, że sporne zakupy miały na celu usprawnienie pracy osób niepełnosprawnych polegające na możliwości wykonywania jej poza zakładem.
Tak samo uznał NSA. Jego zdaniem pieniądze na zakup platformy telekonferencyjnej i abonament mieszczą się w pojęciu wydatków na dostosowanie stanowisk pracy do potrzeb niepełnosprawnych. Przy czym chodzi o wyposażenie stanowiska pracy, a nie tylko jego utworzenie.
Jak zauważyła sędzia Teresa Porczyńska, samo to, że platforma będzie wykorzystywana przez więcej osób, w tym w pełni sprawne, nie przekreśla zaliczenia wydatków na nią do spornej kategorii. Sąd kasacyjny uznał, że fiskus ewentualnie może tylko zbadać, czy wskazane osoby wymagały pozostania w domu i pracy zdalnej. Wyrok jest prawomocny.
sygnatura akt: II FSK 1413/14
