Tak.
Burmistrz mógł zobowiązać spółkę do uiszczenia opłaty planistycznej. Spowodowane to jest wniesieniem nieruchomości tytułem wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki osobowej, co oznacza jej zbycie w rozumieniu art. 36 ust. 4 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej: u.p.z.p.). Przepis ten stanowi, że jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą wartość nieruchomości wzrosła, a właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa tę nieruchomość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta pobiera jednorazową opłatę ustaloną w tym planie, określoną w stosunku procentowym do wzrostu wartości nieruchomości.
Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 8 stycznia 2013 r. (sygn. akt II OSK 1630/11), przekazanie aportem działki jest czynnością mającą charakter ekwiwalentny, gdyż strona wyzbywająca się własnej nieruchomości uzyskuje w zamian wymierną korzyść poprzez objęcie nowo powstałych udziałów w spółce osobowej. To oznacza, że spełniony został warunek naliczenia opłaty, jakim jest zbycie nieruchomości. Czytelnik kwestionuje ten fakt, ponieważ uważa, że formą zbycia jest wyłącznie sprzedaż. Nie jest to właściwy wniosek.
Łódzki sąd Administracyjny w wyroku stwierdził, że brak podstaw do zawężającego stosowania art. 36 ust. 4 u.p.z.p. do przypadków sprzedaży nieruchomości. Zdaniem tego sądu termin „zbycie nieruchomości" obejmuje każdą czynność prawa cywilnego (nie tylko sprzedaż), na mocy której zmienia się właściciel lub użytkownik wieczysty tej nieruchomości. NSA w uchwale z 10 grudnia 2009 r. (sygn. akt II OPS 3/09) wyjaśnił, że opłata planistyczna jest związana ze zbyciem nieruchomości o charakterze ekwiwalentnym (odpłatnym). Dlatego tylko w sytuacjach, gdy nie ma transakcji ekwiwalentnej, powodującej przysporzenie majątkowe powstałe w związku z uchwaleniem lub zmianą planu, nie powstaje obowiązek uiszczenia opłaty.
Podobnie uznał NSA w uchwale z 30 października ?2000 r. (sygn. akt OPK 16/00), w której stwierdził, że tylko odpłatne „zbycie" nieruchomości na skutek uchwalenia lub zmiany planu, jeżeli z tego powodu wzrosła wartość nieruchomości, powoduje po stronie zbywcy powiększenie jego majątku, uzyskanie dodatkowych korzyści. Natomiast w przypadku przeniesienia własności nieruchomości objętej planem – dokonanego na podstawie umowy o charakterze nieodpłatnym – nie dochodzi do skutku, o którym mowa. Przykładem takiej transakcji jest umowa darowizny. Ma ona bowiem charakter nieodpłatny. Darczyńca nie otrzymuje w zamian żadnego ekwiwalentu ani w chwili dokonania tej czynności prawnej, ani w przyszłości.
W przypadku wskazanym przez czytelnika aport ma charakter ekwiwalentny, gdyż strona wyzbywająca się własności nieruchomości uzyskuje w zamian zwiększoną wartość wkładu. Zauważyć należy, że wszyscy wspólnicy spółki jawnej mają obowiązek wnieść do niej wkład. Mogą one mieć postać wkładów pieniężnych, aportów lub usług i pracy. Aportami mogą być natomiast np.: prawo własności, inne prawa rzeczowe, prawa majątkowe na dobrach niematerialnych (np. prawo z patentu czy majątkowe prawa autorskie). Zobowiązanie do wniesienia wkładu jest swego rodzaju formą zapłaty za przyznanie wspólnikowi praw udziałowych.
podstawa prawna: art. 36 ust. 4 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn. DzU z 2012 r. nr 647 ze zm.)
