Wynajmuję sklep z magazynem w budynku wielomieszkaniowym. Towary pomiędzy tymi pomieszczeniami przewożone są windą towarową. W wyniku skarg mieszkańców na hałas wywoływany przez windę Sanepid wszczął kontrolę. Przeprowadził jego pomiar. Stwierdzono, że praca windy przekracza dozwolony poziom natężenia hałasu, dlatego nakazał mi podjąć stosowne działania w celu jego obniżenia. Czy Sanepid mógł nałożyć na mnie taki obowiązek, chociaż nie jestem właścicielem pomieszczeń? – pyta czytelnik.
Tak, ponieważ obowiązek przestrzegania wymagań w zakresie dopuszczalnej emisji hałasu ma charakter publicznoprawny. Dlatego kierowany jest do podmiotu, który w ramach swojej działalności wytwarza taki hałas. Podobny stan faktyczny był przedmiotem rozstrzygnięcia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. Sąd ten ?w wyroku z 5 kwietnia 2007 r. (sygn. akt: ?III SA/Kr 680/05) wskazał, że w przypadku korzystania z dźwigu towarowego ?w wynajmowanym lokalu użytkowym nie ma znaczenia, jakie były ustalenia między właścicielem dźwigu a podmiotem korzystającym z niego.
Nawet wówczas, gdyby właściciel zapewnił najemcę dźwigu o prawidłowości jego działania, to obowiązek ograniczenia np. emisji hałasu i tak spoczywałby na korzystającym z dźwigu, a nie właścicielu. Co najwyżej najemca miałby wówczas prawo domagania się odszkodowania w postępowaniu przed sądem powszechnym (cywilnym lub gospodarczym). Krakowski sąd administracyjny podkreślił, że istotny jest fakt, że z dźwigu korzysta nie właściciel, ale pracownicy przedsiębiorcy, którzy wykorzystywali go do transportu towarów z poziomu piwnicy na poziom sklepu. Hałas nie wydostawał się w związku ?z samym zainstalowaniem dźwigu, ale ?w związku z jego wykorzystywaniem (pracą). Tym samym podmiotem, którego działalność powodowała emisję hałasu, był najemca tego lokalu. Poziom emisji eksploatowanego dźwigu zależny jest od wielu czynników, w tym również od tych, na które mają wpływ osoby go eksploatujące (np. ilość przewożonych w danej chwili towarów).
Zgodnie z par. 326 ust. 1 rozporządzenia ministra infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, poziom hałasu przenikający do pomieszczeń mieszkalnych nie może przekraczać wartości dopuszczalnych, określonych we właściwych normach technicznych, a w tej sprawie w normie PN-87/B-02151.02 „Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem pomieszczeń w budynkach".
Zapewnienie ochrony zdrowia ludzi przed szkodliwym wpływem ponadnormatywnego hałasu znajduje się ?w zbiorze spraw należących do zakresu zadań i kompetencji Państwowej Inspekcji Sanitarnej (por. wyrok WSA ?w Gdańsku z 7 grudnia 2007 r., sygn. akt III SA/Gd 423/2007). Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (dalej u.p.i.s.) do zakresu działania Państwowej Inspekcji Sanitarnej w dziedzinie bieżącego nadzoru sanitarnego należy kontrola przestrzegania przepisów określających wymagania higieniczne ?i zdrowotne, w szczególności dotyczących higieny środowiska, a zwłaszcza wody do spożycia, czystości powietrza atmosferycznego, gleby, wód i innych elementów środowiska w zakresie ustalonym w odrębnych przepisach.
Organy PIS mają też obowiązek kontroli przestrzegania przepisów dotyczących poziomu emisji hałasu do środowiska. Stosownie do treści art. 27 ust. 1 u.p.i.s. w razie stwierdzenia naruszenia wymagań higienicznych i zdrowotnych, państwowy inspektor sanitarny nakazuje, w drodze decyzji, usunięcie w ustalonym terminie stwierdzonych uchybień.
podstawa prawna: art. 4 ust. 1 pkt 1, art. 25, art. 27 ust. 1 ustawy z 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (tekst jedn. DzU z 2011 r. nr 212, póź. 1263 ze zm.)
podstawa prawna: § 326 ust. 1 rozporządzenia ministra infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (DzU nr 75, póź. 690 ze zm.)
