- Prowadzę przedsiębiorstwo budowlane zatrudniające ponad 100 pracowników. Z uwagi na liczebność załogi na podstawie umowy cywilnoprawnej powierzyłem wykonywanie zadań służby bhp wykwalifikowanej osobie – głównemu specjaliście ds. BHP, który świadczył te usługi w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej. W trakcie rutynowej kontroli inspektor pracy stwierdził, że powinienem zatrudnić osobę wykonującą te czynności na umowę o pracę, i nakazem zmusił mnie do wykonania tego obowiązku. Czy działania inspektora są właściwe i zgodne z prawem?

Art. 237

11

kodeksu pracy

, określa dwie formy pełnienia funkcji w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy. Pierwszą realizuje się w formie służby bhp, a drugą – powierzając wykonywanie zadań służby bezpieczeństwa i higieny pracy. Ustawodawca uregulował je w sposób odrębny, tym samym nie są one tożsame.

Art. 237

11

§ 2 k.p. pozwala, gdy nie ma w firmie kompetentnych pracowników, powierzyć wykonywanie zadań służby bhp specjalistom spoza zakładu. Taka osoba może wykonywać zadania służby bhp, a więc w zakładach zatrudniających do 100 pracowników. Tylko w takich firmach nie trzeba tworzyć służby bhp, a jej zadania wolno powierzać określonym osobom.

Natomiast w przypadku „służby BHP” ani art. 237

11

k.p., ani żaden inny przepis nie przewidują takiej ewentualności. Odnosząc się w § 2, jak i § 3 tej regulacji do służby bhp, ustawodawca wskazuje na pracownika tej służby. Jeżeli zatem ustawa posługuje się pojęciem „pracownik”, musi to być osoba spełniająca wymogi i reżim przewidziany w art. 2 k.p., czyli zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę.

W konsekwencji za taką osobę nie może uchodzić specjalista spoza zakładu wykonujący czynności na umowie cywilnoprawnej. Tym samym angażujący ponad setkę pracowników musi utworzyć służbę bhp, przy czym jej zadań nie może powierzyć ani zatrudnionemu przy innej pracy, ani specjalistom spoza firmy. Pracodawca musi więc utworzyć służbę bhp i zatrudnić jej pracownika (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 października 2006 r., I OSK 263/06).