Tak wynika z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, jaki zapadł w sprawie Winfrieda Schulte zatrudnionego w zakładzie konstruowania linii produkcyjnych dla przemysłu w Nadrenii Północnej-Westfalii.
Gdy w 2002 r. przeszedł ciężki zawał, został uznany za niepełnosprawnego i pobierał z tego tytułu rentę inwalidzką. Spółka rozwiązała z nim umowę o pracę pod koniec 2008 r., wystąpił więc do sądu o wypłatę ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy z trzech wcześniejszych lat (2006 – 2008). Spółka odmówiła wypłaty za lata 2006 i 2007 r. powołując się na niemieckie przepisy federalne i branżowe przewidujące przedawnienie się prawa do urlopu po upływie 18 miesięcy od końca roku, za który się należał (w Polsce okres przedawnienia urlopu wynosi 36 miesięcy).
Sąd pracy w Dortmundzie, do którego trafiła ta sprawa, w pierwszej instancji przyznał pracownikowi prawo do ekwiwalentu za trzy lata. Sąd apelacyjny skierował sprawę do ETS z pytaniem, czy niemiecka ustawa federalna dotycząca urlopów (Bundesurlaubsgesetz) i układ zbiorowy przemysłu metalowego i elektrycznego Nadrenii Północnej-Westfalii, przewidujące odpowiednio 18- i 15-miesięczny okres przedawnienia niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego, są zgodne z art. 7 dyrektywy 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy (DzU L 299, s. 9). Przewiduje on bezwzględną ochronę prawa pracownika do urlopu wypoczynkowego.
ETS zwrócił uwagę na sprzeczne interesy pracodawcy i pracownika. Z jednej strony pracownik na zwolnieniu chorobowym nie jest w stanie wykorzystać przysługującego mu urlopu wypoczynkowego, nie powinny więc mieć tu zastosowania zwykłe zasady przedawnienia. Z drugiej jednak możliwość nieograniczonego kumulowania urlopu przez osobę, która i tak nie korzysta z niego zgodnie z przeznaczeniem, stanowiłaby duże obciążenie dla pracodawców.
Trybunał uznał więc, że nawet skrócony 15-miesięczny okres przedawnienia prawa do urlopu wypoczynkowego, jaki wynika z branżowego układu zbiorowego pracy, jest zgodny z dyrektywą 2003/88/WE. Nie ma więc przeszkód, aby prawo ograniczało gromadzenie urlopu przez pracownika na zwolnieniu chorobowym.
sygnatura akt: C 214/10
