Wydanie świadectwa pracy jest obowiązkiem, za którego niedopełnienie niestaranny pracodawca musi zapłacić odszkodowanie zwolnionemu.
Warunkiem jego wypłaty jest powstanie szkody polegającej na niemożności podjęcia innego zatrudnienia.
Pracownikowi należy się również odszkodowanie, gdy otrzymał świadectwo pracy niewłaściwe, czyli takie, które zawiera nieprawdziwe informacje mogące mieć wpływ na potencjalne zatrudnienie w przyszłości. Za niewłaściwe uznaje się między innymi świadectwo powołujące się na rozwiązanie umowy o pracę w trybie dyscyplinarnym (bez wypowiedzenia, z winy pracownika), jeżeli to rozwiązanie następnie zostało uznane przez sąd pracy za niezgodne z przepisami prawa pracy.
Mimo że ustawodawca przewidział dwie wyżej wymienione możliwości naruszenia obowiązku wydania świadectwa pracy, powszechnie przyjmuje się, iż nic nie uprawnia pracownika do dochodzenia od pracodawcy podwójnego odszkodowania, nawet jeśli zaistniały po temu dwie przyczyny.
Odszkodowanie z tego tytułu jest limitowane do wysokości wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, nie dłuższy jednak niż sześć tygodni.
Ponadto wysokość odszkodowania może być ograniczona, gdy sąd pracy dojdzie do przekonania, że pracownik przyczynił się do powstania szkody. Jeżeli bowiem otrzymał niewłaściwe świadectwo pracy, które mogło mu utrudnić znalezienie kolejnego zatrudnienia, powinien bezzwłocznie żądać od pracodawcy, by sprostował nieprawdziwe informacje. Jeżeli pracownik nie wykazał żadnej aktywności, a mimo to nieprawdziwa informacja w świadectwie została naprawiona, to pracownikowi pozostającemu bez pracy w związku z wadliwym świadectwem pracy nie przysługuje roszczenie odszkodowawcze.
Jeśli zaś pracownik znalazł nową pracę, ale w wyniku nieprawdziwych danych w świadectwie ma ograniczony dostęp do należnych mu świadczeń, może żądać odszkodowania na podstawie art. 471 kodeksu cywilnego w związku z art. 300 kodeksu pracy.
[i]Autor jest partnerem w kancelarii adwokacko-radcowskiej Czyżowski Górny Skwara[/i]
[i]—oprac. mrz[/i]