Ze znowelizowanych przepisów MSR 23 wynika, że są tu dwie możliwości: finansowanie celowe i ogólne.
[srodtytul]Na konkretny cel [/srodtytul]
Z finansowaniem celowym mamy do czynienia w sytuacji, kiedy spółka zaciąga kredyt lub pożyczkę przeznaczoną na realizację konkretnej inwestycji (na przykład tzw. kredyty inwestycyjne). Środki z uzyskanego kredytu są wtedy wykorzystywane wyłącznie na spłatę zobowiązań z tytułu zakupu środków trwałych, robót, materiałów itp. związanych z konkretnym zadaniem inwestycyjnym, przygotowaniem danego środka lub grupy środków trwałych do użytkowania.
Koszt takiego finansowania w całości jest ujmowany w wartości początkowej aktywów, a naliczanie kosztów do skapitalizowania następuje od chwili, kiedy spełnione są wszystkie warunki kapitalizacji.
Może się zdarzyć, że środki pozyskane z kredytu celowego są przejściowo niewykorzystane, ze względu na różnicę czasu między datą pozyskania a harmonogramem realizacji procesu inwestycyjnego czy też terminami spłaty zobowiązań.
Jeśli spółka uzyskuje korzyści ekonomiczne z przejściowo wolnych środków (np. odsetki z lokaty terminowej), wartość tych korzyści powinna pomniejszyć koszt finansowania, jaki zostanie skapitalizowany w wartości początkowej danych aktywów.
[ramka][b]Przykład[/b]
Koszt odsetek od kredytu celowego na budowę nowej linii produkcyjnej wyniósł w ciągu roku 500 tys. zł. Przychody z lokat krótkoterminowych, na których zostały zdeponowane środki z kredytu, wyniosły 50 tys. zł. Spółka powinna powiększyć wartość linii produkcyjnej o 450 tys. zł.[/ramka]
[srodtytul]Pieniądze z różnych źródeł[/srodtytul]
Zupełnie inne podejście stosujemy w sytuacji, kiedy wytworzenie (dostosowanie) aktywów jest finansowane ze środków, jakie zostały pozyskane ze źródeł ogólnych, tj. nieokreślających konkretnego celu inwestycyjnego. Przykładem takiego finansowania są wszelkie pożyczki lub kredyty ogólnego przeznaczenia (np. na bieżącą działalność gospodarczą), kredyty w rachunku bieżącym bądź inne ogólne źródła zewnętrzne, niezwiązane z konkretnym celem inwestycyjnym.
Pieniądze ze źródeł finansowania ogólnego mogą być wykorzystywane zarówno na bieżącą działalność gospodarczą, jak i cele inwestycyjne, stąd konieczne jest odpowiednie podzielenie i przyporządkowanie kosztów finansowych. Nierzadko zdarza się, że przedsiębiorstwo ma wiele źródeł finansowania ogólnego i sytuacja komplikuje się jeszcze bardziej.
[srodtytul]Najpierw na inwestycje [/srodtytul]
Co istotne, MSR 23 przyjmuje założenie, że zadłużenie zewnętrzne w pierwszej kolejności finansuje nakłady inwestycyjne, a dopiero później działalność operacyjną. Zatem, nawet jeśli przedsiębiorstwo ma środki z działalności operacyjnej w wysokości pozwalającej na sfinansowanie wszystkich nakładów inwestycyjnych, koszty związane z obsługą zadłużenia ogólnego powinny zostać uwzględnione w wartości realizowanych zadań inwestycyjnych.
[srodtytul]Liczymy średnią stopę [/srodtytul]
W razie zadłużenia ogólnego koszt finansowania, jaki należy skapitalizować, liczony jest za pomocą tzw. średniej stopy kapitalizacji. Jest to średnia ważona stopa wszystkich kosztów finansowania zewnętrznego, stanowiących zobowiązania jednostki gospodarczej w danym okresie (poza źródłami finansowania celowego).
