W wykrywaniu i zwalczaniu przestępstw, zwłaszcza tych najgroźniejszych, najważniejsze są czynności operacyjno-rozpoznawcze. Wśród wielu metod pracy operacyjnej wyróżniamy bardzo ofensywne, jak kontrola operacyjna, zakup kontrolowany oraz przesyłka niejawnie nadzorowana. W praktyce organów wymiaru sprawiedliwości niejednokrotnie potwierdziło się, że ich wykorzystanie pomaga pokonać nawet największe problemy dowodowe w prowadzonych śledztwach. Określenie „ofensywne metody pracy operacyjnej” wynika z faktu, że ingerują one głęboko w życie prywatne jednostki. Wykorzystywanie tych instrumentów prawnych dotyka bardzo delikatnej materii. Adam Taracha słusznie prosi o rozsądne wyważenie proporcji w tym zakresie, choć ma świadomość, że jest to zadanie tak samo trudne jak konieczne. Z jednej strony zbyt szerokie uprawnienia służb specjalnych i policyjnych do prowadzenia tajnych operacji zagrażają prawom i wolnościom obywatelskim, z drugiej zaś zbytnie krępowanie organów państwa odpowiedzialnych za bezpieczeństwo publiczne może spowodować, że nie będą w stanie skutecznie wykonywać swoich funkcji.