Marcin Mrowicki: Komunikacje przeciwko Polsce

Naruszenia praworządności niczym granat z opóźnionym zapłonem czekają na rozbrojenie przez Europejski Trybunał Praw Człowieka. Do tej pory przecież Trybunał zajął się trzema z pięciu izb Sądu Najwyższego, przesądzając, że dwie nowe izby – Dyscyplinarna (Reczkowicz p. Polsce) i Kontroli Nadzwyczajnej i Skarg Publicznych (Dolińska-Ficek i Ozimek p. Polsce) nie są sądem ustanowionym ustawą w rozumieniu art. 6 ust. 1 europejskiej konwencji o ochronie praw czowieka i podstawowych wolności (konwencja). Taki sam los spotkał Izbę Cywilną SN, gdy w jej składzie zasiadał tzw. neosędzia (Advance Pharma sp. z o.o. p. Polsce). Trybunał zakomunikował też we wrześniu sprawy dotyczące neosędziów orzekających w sądach administracyjnych (Kapica p. Polsce – chodzi o WSA w Warszawie) oraz w sądach powszechnych (Szewczyk p. Polsce i 19 innych spraw – sądy w całej Polsce od Nowego Sącza po Koszalin, od Rzeszowa po Olsztyn). Wskazuje się, że sprawy skarżących były rozpatrywane przez składy sądów powszechnych, w których zasiadali sędziowie powołani w trybie określonym ustawą z 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa. Rząd w swojej odpowiedzi powinien odwołać się do wyroków Trybunału w sprawie Advance Pharma sp. z o.o przeciwko Polsce i Guðmundur Andri Ástráðsson przeciwko Islandii [Wielka Izba].