Projekt ten przewiduje mechanizm utraty skutków prawnych uchwał neo-KRS z mocy samej ustawy, przyjmując, że kierowane przez neo-KRS do prezydenta wnioski o powołanie na urząd sędziego nie pochodziły od organu konstytucyjnego. W związku z tym prezydent, wręczając nominacje sędziowskie, działał wyłącznie na podstawie ustawy, a nie Konstytucji RP.
Projekt przesądza więc, że z dniem wejścia w życie ustawy (a więc ze skutkiem ex nunc, jak wyraźnie podkreślono w uzasadnieniu), tak ukształtowany na podstawie ustawy stosunek służbowy ustaje, a osoby, które przed 2018 r. miały już status sędziów powołanych w trybie konstytucyjnym, powracają do pełnienia urzędu sędziego na wcześniej zajmowanym stanowisku (otrzymując równocześnie delegację do orzekania na obecnym stanowisku). Pozostali albo mogą powrócić do swoich wcześniejszych zawodów, albo pełnić funkcje referendarzy sądowych. O wystąpieniu tych skutków zawiadamia zainteresowanych minister sprawiedliwości. Wszyscy mogą następnie wziąć ponownie udział w konkursach na zwolnione stanowiska sędziowskie, które wcześniej zajmowali z mocy ustawy, a nie konstytucji.