Jeżeli dla delegowanego pracownika ZUS poświadczył formularz E 101, to znaczy, że podwładny, pracując za granicą, podlega polskim przepisom zabezpieczenia społecznego. Dotyczy to również świadczeń w razie choroby i macierzyństwa. Zasiłek zostanie więc przyznany zgodnie z [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=78938]ustawą z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (DzU nr 60, poz. 636 ze zm.).[/link]
Zasiłek chorobowy obowiązany jest wypłacić ZUS jako instytucja właściwa lub płatnik składek. Nie stanowi przeszkody to, że pracownik podczas choroby przebywa za granicą. Ten, który za granicą stał się niezdolny do pracy, aby uzyskać świadczenie chorobowe, powinien w ciągu trzech dni od powstania niedyspozycji powiadomić o tym instytucję ubezpieczeniową państwa, w którym przebywa. Dostarcza jej zaświadczenie wydane przez lekarza leczącego. Instytucja zagraniczna przesyła je właściwemu oddziałowi ZUS w Polsce.
Jeżeli do wypłaty świadczenia jest zobowiązany płatnik składek, to oddział ZUS do niego przesyła zaświadczenie o niezdolności do pracy. Jeżeli to ZUS musi wypłacać zasiłek chorobowy, przyznaje go i ustala jego wysokość zgodnie z ustawą o sus.
Prawo wspólnotowe umożliwia także przekazywanie przez ZUS świadczenia do tego państwa, w którym uprawniony przebywa. Aby z tego skorzystać, uprawniony musi wystąpić do ZUS z wnioskiem o przekazanie świadczenia do tego państwa, w którym przebywa, i podać numer rachunku bankowego, na który zasiłek ma być wpłacony.
