Sprawa dotyczy firmy, która na podstawie odpowiedniego regulaminu zamierza przyznać pracownikom świadczenie dodatkowe w postaci karty przedpłaconej z ustalonym miesięcznym limitem. Środki, które się na niej znajdują, nie podlegają wypłacie w gotówce, a ich przeznaczenie ograniczone jest do zakupu ściśle określonych usług, przy czym pracownik partycypuje w ich kosztach. Chodzi wyłącznie o usługi transportowe związane z dojazdem do pracy np. bilety komunikacji miejskiej, przejazdy taxi, rowerami miejskimi, czy pojazdami wynajmowanych na minuty itp. Świadczenie to ma charakter rzeczowy i nie stanowi wynagrodzenia za pracę. Zdaniem pracodawcy, nie wlicza się ono zatem do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.