Dla celów ubezpieczeniowych będzie on traktowany jako osoba współpracująca. O przynależności do tej grupy decyduje współpraca przy prowadzeniu działalności gospodarczej, ścisła więź rodzinna z osobą prowadzącą ten biznes oraz prowadzenie wspólnego gospodarstwa domowego. Z art. 8 ust. 2 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. DzU z 2007 r. nr 11, poz. 74 ze zm.) wynika, że za osobę współpracującą uważa się małżonka, dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione, rodziców, macochę i ojczyma oraz osoby przysposabiające, jeżeli pozostają z przedsiębiorcą we wspólnym gospodarstwie domowym i współpracują przy prowadzeniu działalności lub wykonywaniu umowy agencyjnej lub umowy-zlecenia.
Czytelnik – jako właściciel firmy (płatnik składek) – musi w ciągu siedmiu dni od rozpoczęcia współpracy z synem zgłosić go do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego. Będzie w tym wypadku finansował z własnych środków składkę emerytalną, rentową i wypadkową. Chorobowa jest bowiem dobrowolna. U osoby współpracującej podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowi zasadniczo zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 60 proc. przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w poprzednim kwartale. Składka w nowej wysokości obowiązuje od trzeciego miesiąca następnego kwartału. Wynika tak z art. 18 pkt 8 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.
