Do takiego wniosku doszedł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, który rozpatrywał skargę mieszkańca na uchwałę rady miasta w sprawie ustalenia opłat za pobyt i wyżywienie dzieci w żłobkach miejskich w Gliwicach. W uzasadnieniu podniósł, że uchwała narusza jego interes prawny jako rodzica dziecka korzystającego z III Oddziału Żłobka Miejskiego w Gliwicach. Wskazał na wzrost opłat za pobyt dziecka. W porównaniu z ustaleniami poprzedniej uchwały wzrost wyniósł ponad sto procent, a w przypadku rodzin, gdy dwoje dzieci korzysta z opieki o ponad dwieście procent.
Koszty wyżywienia
Rodzic zarzucił, że samorząd nie przedstawił z czego wynika wzrost kosztów pobytu i wyżywienia dzieci i jaka jest ich miesięczna wysokość. Świadczy to o dowolnym ustaleniu opłat za pobyt i wyżywienie dzieci. Wskazał na – wyrok WSA w Gliwicach, sygn. IV SA/Gl 315/12, i wyrażoną w nim zasadę ekwiwalentności świadczeń za usługi świadczone przez żłobek o charakterze cywilnoprawnym.
Czytaj więcej
Samorządy analizują, jak skorzystać na rodzinnym kapitale opiekuńczym. Państwo dopłaci 400 zł miesięcznie do opieki.
To zadanie własne
Samorząd stwierdził, że zarzuty są chybione a zaskarżona uchwała odpowiada prawu. Zauważył, że co do zasady prowadzenie żłobka jest zadaniem własnym gminy, wobec czego rada gminy jest zobligowana do ustalenia opłat w wysokości umożliwiającej realizację zadania. To na gminie ciąży obowiązek wypełniania ustawowo nałożonych na nią obowiązków, czyli utrzymania żłobka. Podkreślił, odnosząc się do zarzutu niewskazania w zaskarżonej uchwale czy wprowadzenie opłat ma na celu pokrycie wydatków gminy, czy też będzie stanowić nadwyżkę w zakresie utrzymania żłobków, że gospodarka finansowa gminy jest jawna na mocy ustawy. Dlatego też wyżej omawiane kwestie stanowią informację publiczną i wskazywanie ich w uchwale jest zbędne. Skarżący do dnia przekazania skargi wraz z odpowiedzią, nie złożył wniosku o udostępnienie przedmiotowych informacji.
Co na to sąd
WSA w Gliwicach odrzucił skargę. Przypomniał, że naruszenie interesu prawnego lub uprawnienia to naruszenie przysługujące podmiotowi z mocy prawa ochrony. Ma ono miejsce, gdy zaskarżonym aktem zostaje odebrane lub ograniczone prawo skarżącego, wynikające z przepisów, względnie zostanie nałożony na niego nowy obowiązek lub też zmieniony obowiązek dotychczas na nim ciążący. Dla skutecznego wniesienia skargi konieczne jest wykazanie przez stronę, że właśnie wskutek podjęcia zaskarżonej uchwały został bezpośrednio naruszony jej interes prawny lub uprawnienie przez ograniczenie lub pozbawienie uprawnień wynikających z przysługującego jej prawa.
– Innymi słowy, należy wykazać, że wskutek podjęcia uchwały doszło do naruszenia konkretnego i aktualnego, prawem chronionego interesu lub uprawnienia podmiotu wnoszącego skargę oraz wskazać naruszenie przez organ gminy konkretnego przepisu prawa materialnego, wpływającego negatywnie na sytuację prawną skarżącego – wyjaśniono.
Zdaniem WSA skarżący nie wykazał, aby wskutek zaskarżonej uchwały doszło do naruszenia jego interesu prawnego lub uprawnienia. W ocenie sądu, skarżący ma jedynie interes faktyczny, a nie interes prawny w rozumieniu art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, dający podstawę do zaskarżenia uchwały. – Uchwała nie narusza prawa do korzystania z przedszkola, bowiem nie pozbawia, ani nie ogranicza tego prawa. Samo kwestionowanie wysokości ustalonej opłaty nie stanowi o naruszeniu interesu prawnego lub uprawnienia – podkreślono w uzasadnieniu.
Postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 22 listopada 2022 r.
Sygnatura akt: III SA/Gl 433/22