Mechanizm wydaje się być prosty. W ramach umowy tzw. „emisji" weksla inwestycyjnego inwestor przekazuje przedsiębiorcy środki pieniężne celem ich dalszego lokowania. W zamian przedsiębiorca wystawia weksel własny, w którym suma wekslowa odpowiada wysokości przekazanych środków i podlega oprocentowaniu stanowiącemu zysk inwestora. Alternatywnie nabycie weksla następuje z dyskontem odpowiadającym oczekiwanemu zyskowi. Wykup weksla następuje po upływie okresu, na który powierzono środki podmiotowi trzeciemu w celu finansowania danego projektu. Szczegółowe zasady wypłaty zysku regulowane są zazwyczaj w umowie „emisji". Powyższa konstrukcja wykazuje podobieństwo do pożyczki, choć urzędy skarbowe w wielu interpretacjach indywidualnych stwierdzały, że powyższy instrument nie jest umową pożyczki, lecz samoistnym stosunkiem zobowiązaniowym, w ramach którego weksel pełni funkcję kreującą pieniądz. Wskutek tego, weksle inwestycyjne i zawierane w związku z ich wydaniem umowy „emisji" nie są objęte podatkiem od czynności cywilnoprawnych.