W art. 133 ust. 1 ustawy o pracowniczych planach kapitałowych (PPK) przyjęto, że pracodawcy objęci tą ustawą w terminach wskazanych w przepisach przejściowych mogli podjąć decyzję o niewdrożeniu PPK, jeżeli prowadzili pracowniczy program emerytalny (PPE) spełniający wymagania określone w tym przepisie. Przykładowo, pracodawca, który – według stanu na 31 grudnia 2018 r. – zatrudniał co najmniej 250 osób zatrudnionych, został objęty przepisami ustawy o PPK od 1 lipca 2019 r. Mógł jednak podjąć decyzję o niestosowaniu ustawy o PPK, jeżeli 1 lipca 2019 r. prowadził PPE, w którym uczestniczyło co najmniej 25 proc. osób zatrudnionych, oraz naliczał i odprowadzał składki podstawowe do PPE w wysokości co najmniej 3,5 proc. wynagrodzenia. Uprawnienie do niewdrożenia PPK z uwagi na prowadzenie PPE nie jest bezterminowe. Traci się je m.in. w przypadku likwidacji PPE.