Nałożenie kary porządkowej nie blokuje zwolnienia

Okoliczność ukarania karą porządkową może stanowić element przyczyny uzasadniającej rozwiązanie stosunku pracy i w tym kontekście musi być ona oceniana z perspektywy art. 45 k.p. jako przyczyna zasadna, tj. konkretna i rzeczywista. […] W myśl wytycznych Sądu Najwyższego zawartych w uchwale z dnia 27 czerwca 1985 r., III PZP 10/85 (OSNCP 1985 Nr 11, poz. 164; teza VII), zastosowanie wobec pracownika kary porządkowej za określone przewinienie nie stoi na przeszkodzie uznaniu, że uzasadnia ono wypowiedzenie umowy o pracę, gdy waga tego przewinienia jest znaczna. Wypowiedzenie nie jest bowiem karą i nie ma przeszkód do jego stosowania z powodu tego samego przewinienia, które stanowiło podstawę wymierzonej kary porządkowej, jeżeli uzasadnia to waga przewinienia. Można uznać, że wymierzona kara spełnia swój wychowawczo-dyscyplinujący cel, jeżeli pracownik przez dłuższy czas pracuje nienagannie. Również w późniejszych orzeczeniach Sąd Najwyższy nie wykluczał możliwości uznania tego samego nagannego zachowania się pracownika, stanowiącego przesłankę ukarania, za przyczynę rozwiązania umowy o pracę (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 października 1995 r., I PRN 77/95). Przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę może być zatem zdarzenie, za które wcześniejszej nałożono na pracownika karę porządkową.