Niestety, wykonywanie w czasie przestoju pracy zastępczej nie gwarantuje pracownikowi wynagrodzenia, jakie miał ustalone za wykonywanie zadań wynikających z umowy o pracę.
Przeniesienie na inne stanowisko na czas przestoju nie jest tożsame z czasowym przeniesieniem do innej pracy na podstawie art. 42 § 4 kodeksu pracy, które gwarantuje prawo do otrzymywania płacy w niezmienionej wysokości.
W wyroku z 17 stycznia 1978 roku Sąd Najwyższy orzekł, że możliwość powierzenia pracownikowi innego odpowiedniego zajęcia w razie przestoju, o jakim mowa wart. 83 § 3 kodeksu pracy, nie jest ograniczona żadnym kalendarzowym terminem. Może więc trwać dłużej niż trzy miesiące w roku kalendarzowym i może towarzyszyć jej obniżenie wynagrodzenia (I PRN 178/77 OSNC 1978/8/147).
Zgodnie z art. 81 § 3 kodeksu pracy za pracę wykonaną w czasie przestoju pracownik powinien otrzymać wynagrodzenie przewidziane za tę pracę, nie niższe niż wynagrodzenie przysługujące za czas nieświadczenia pracy z przyczyn dotyczących pracodawcy.
Za czas nieświadczenia pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia wynikającego z jego osobistego zaszeregowania określonego stawką godzinową lub miesięczną, którą się wtedy zazwyczaj obniża. Jeżeli taki składnik jak stawka godzinowa nie został wyodrębniony przy określaniu warunków wynagradzania, to płaci się mu 60 proc. wynagrodzenia.
Nie może jednak dostać mniej, niż wynosi aktualne minimalne wynagrodzenie za pracę.
