Świąteczna oferta
PRO.RP.PL za 39 zł
Zyskaj dostęp do raportów, analiz i komentarzy niezbędnych w codziennej pracy każdego PROfesjonalisty.
Rozliczenie straty z tytułu umorzenia obligacji banku
Wydatki na objęcie papierów wartościowych są kosztami uzyskania przychodów z odpłatnego ich zbycia. Momentem, w którym uzyskują one status kosztów jest zatem ich odpłatne zbycie.
W analizowanej sytuacji, moment odpłatnego zbycia obligacji nie zaistniał. Nie ma zatem podstaw do rozliczenia wydatków poniesionych przez spółkę na nabycie obligacji w wysokości wartości nominalnej udziałów wydanych w ramach aportu jako kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT. W tym kontekście, negatywne konsekwencje przymusowego umorzenia obligacji bez wynagrodzenia mają dla spółki głównie wymiar ekonomiczny, a nie podatkowy.
Spółka na podstawie stosownej uchwały dokonała podwyższenia kapitału zakładowego w wyniku ustanowienia nowych udziałów, które zostały objęte przez jej dotychczasowych wspólników w zamian za wkład niepieniężny w postaci zdematerializowanych obligacji bankowych. Jednocześnie podjęta została decyzja w sprawie wszczęcia przymusowej restrukturyzacji skutkująca umorzeniem opisanych instrumentów kapitałowych. W ocenie spółki, będzie ona uprawniona do rozpoznania straty podatkowej w wyniku przymusowego umorzenia obligacji Banku, gdyż poniosła wydatki na ich nabycie zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT w wysokości wartości nominalnej udziałów wydanych w ramach aportu. Powyższej oceny nie podzielił Organ i jego zdaniem, podatnik nie ponosi negatywnych konsekwencji podatkowych opisanego umorzenia, z uwagi na tę okoliczność, że nieodpłatne umorzenie obligacji nie ma skutków podatkowych – nie jest źródłem przychodu ani nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym. W ocenie organu, na gruncie obowiązujących przepisów ustawy o CIT, Spółka nie będzie zatem uprawniona do rozliczenia straty powstałej w wyniku przymusowego umorzenia obligacji banku przez Bankowy Funduszu Gwarancyjny. Stanowisko takie zajął dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 7 czerwca 2021 r. (0111KDIB1-2.4010.109.2021.1.AK).
