Koniec wakacji to dla przedsiębiorców działających w branży turystycznej z jednej strony czas podsumowań kończącego się sezonu, a z drugiej idealny moment na podjęcie działań mających na celu wzbogacenie lub podniesienie jakości oferowanych usług w kolejnym roku. Z chwilą wyjazdu wczasowiczów z miejscowości letniskowych w wielu obiektach rozpoczyna się okres przygotowań do kolejnych wakacji. Podejmowane są zarówno działania mające na celu przywrócenie świetności firmowych składników majątku, jak i te, które mają na celu ulepszenie tej bazy. Rodzaj podjętych działań wywołuje także skutki w rozliczeniach podatkowych. Inaczej bowiem w zakresie kosztów uzyskania przychodów kształtują się wydatki poniesione na remont składnika majątku kwalifikowanego jako środek trwały, a inaczej te, które decydują o jego ulepszeniu. Jedną z kluczowych kwestii jest prawidłowe rozpoznanie ponoszonych wydatków i odpowiednie ujęcie ich w firmowych kosztach.
Za wydatki stanowiące koszty uzyskania przychodów uważa się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu bądź zachowania albo zabezpieczenia jego źródła, z wyjątkiem tych, które wykazane zostały w katalogu kosztów nieuznawanych za koszty podatkowe. W efekcie, wydatki ponoszone na remont rozumiany jako przywrócenie pierwotnego stanu składnika majątku zazwyczaj ujmowane są bezpośrednio w kosztach podatkowych. Inaczej natomiast rozliczane są te, które stanowią o ulepszeniu takiego składnika majątku.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1c ustawy o PIT (art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy o CIT), za koszty podatkowe nie uznaje się wydatków poniesionych na ulepszenie środków trwałych, jeżeli wydatki te powiększają wartość podlegających amortyzacji środków trwałych. Stąd konieczne jest zdefiniowanie tych wydatków, które powinny być kwalifikowane jako poniesione na ulepszenie środka trwałego, gdyż są one rozliczane poprzez odpisy amortyzacyjne.
Z art. 22g ust. 17 ustawy o PIT (art. 16g ust. 13 ustawy o CIT) wynika, że jeżeli środki trwałe zostały ulepszone w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, to ustaloną zgodnie z przepisami wartość początkową tych składników majątku powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się przy tym za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia tych środków trwałych do używania. Ustawodawca wskazuje jednocześnie przykładowy, otwarty katalog wyznaczników wzrostu wartości użytkowej środka trwałego. Wzrost ten może być mierzony w szczególności:
- okresem używania,
- zdolnością wytwórczą,
- jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych,
- kosztami eksploatacji składnika majątku.
Przykład
Jeżeli właściciel hotelu zdecyduje się na odświeżenie elewacji swojego obiektu, to działanie takie powinno być postrzegane w kategorii remontu.
Natomiast w sytuacji, gdy działania inwestycyjne skupią się np. na zainstalowaniu na dachu tego obiektu nowoczesnych ogniw fotowoltaicznych w celu dodatkowego pozyskania energii elektrycznej dla potrzeb podgrzewania wody basenowej, to taka inwestycja powoduje ulepszenie środka trwałego.
Autor jest doradcą podatkowym
