Jednym z obowiązków przedsiębiorców zatrudniających pracowników jest pobór zaliczek na podatek dochodowy z tytułu wypłacanych lub pozostawianych do ich dyspozycji wynagrodzeń. Działając jako płatnik, przedsiębiorca ponosi odpowiedzialność zarówno za właściwe obliczenie, pobranie, jak i odprowadzenie pobieranego podatku z tego tytułu.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Są to w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Oznacza to zatem, że przychody pracownika to nie tylko jego wynagrodzenia o charakterze pieniężnym, ale także te, które mają charakter świadczeń nieodpłatnych bądź częściowo odpłatnych.