Spółka (zarejestrowana jako podatnik VAT czynny i podatnik VAT UE) prowadzi działalność w zakresie detalicznej sprzedaży odzieży. Kupuje towary (odzież) m.in. w innych państwach UE i otrzymuje faktury. Incydentalnie spółka nabywa odzież w zagranicznych sklepach w celu monitorowania trendów w modzie. Gdy wartość zakupu nie przekracza 100 euro, spółka nie wymaga od dostawcy wystawienia faktury potwierdzającej transakcję. Zakupy są wtedy dokumentowane wyłącznie paragonami. Czy spółka jest uprawniona do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na podstawie paragonu w przypadku, gdy paragon ten spełnia minimalne warunki dla faktury uproszczonej? – pyta czytelnik.
Kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT) (zob. art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c ustawy o VAT). Podatnik może obniżyć podatek należny o kwotę podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych przez niego towarów i usług powstał obowiązek podatkowy (art. 86 ust. 10 ustawy o VAT). W wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez unijnego podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym miała miejsce dostawa towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia (zob. art. 20 ust. 5 ustawy o VAT).
W przypadku WNT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT powstaje pod warunkiem, że:
- podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek (art. 86 ust. 10b pkt 2 lit. b ustawy o VAT)
- podatnik otrzyma fakturę dokumentującą wewnątrz- wspólnotowe nabycie towarów w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy (art. 86 ust. 10b pkt 2 lit. a ustawy o VAT).
Otrzymanie przez podatnika dokonującego WNT faktury dokumentującej tę dostawę towarów jest warunkiem niezbędnym do odliczenia podatku naliczonego. Jeśli podatnik nie otrzyma tej faktury w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym powstał obowiązek podatkowy, to zgodnie z art. 86 ust. 10g ustawy o VAT musi odpowiednio pomniejszyć kwotę podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym upłynął ten termin. Dopiero późniejsze otrzymanie przez podatnika tej faktury upoważnia go do odpowiedniego powiększenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę (art. 86 ust. 10h ustawy o VAT).
Istota problemu sprowadza się do odpowiedzi na pytanie, czy można uznać, że spełniony jest warunek posiadania faktury, jeżeli podatnik na udokumentowanie dostawy towarów stanowiącej u niego WNT ma wystawiony przez unijnego dostawcę paragon, który spełnia minimalne warunki dla faktury uproszczonej.
Uwaga! Spółka zarejestrowana jako podatnik VAT UE w transakcjach wewnątrzwspólnotowych ma obowiązek posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonym kodem PL (art. 97 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT).
WNIOSEK
Nawet jeśli paragon dokumentujący zakup odzieży na terytorium UE spełnia minimalne wymogi dla faktury uproszczonej, to spółka nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu WNT.
Autor jest doradcą podatkowym
JAKIE DANE MUSZĄ SIĘ ZNALEŹĆ NA FAKTURZE UPROSZCZONEJ
Stosownie do art. 226b dyrektywy 2006/112/WE faktury uproszczone wystawione zgodnie z art. 220a i art. 221 ust. 1 i 2 dyrektywy 2006/112/WE muszą zawierać co najmniej następujące dane:
a) datę wystawienia faktury;
b) dane identyfikacyjne podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi;
c) rodzaj dostarczonych towarów lub wykonanych usług;
d) należny VAT lub dane potrzebne do jego obliczenia;
e) gdy wystawiona faktura jest dokumentem lub notą uznaną za fakturę na mocy art. 219 dyrektywy 2006/112/WE, wyraźne i jednoznaczne odniesienie do tej faktury pierwotnej oraz konkretnych danych, które ulegają zmianie.
Państwa członkowskie nie mogą wymagać umieszczania na fakturach innych danych niż te, o których mowa w art. 226, 227 i 230 dyrektywy 2006/112/WE.
Państwa członkowskie umożliwiają podatnikom wystawienie faktury uproszczonej, kiedy kwota faktury nie przekracza 100 euro lub równowartości tej kwoty w walucie krajowej (art. 220a ust. 1 lit. a dyrektywy 2006/112/WE). Wystawienie faktury uproszczonej nie jest możliwe w przypadku m.in. dostaw wewnątrzwspólnotowych. ?
Zdaniem fiskusa
Organy podatkowe przyjmują, że paragon, który dokumentuje zakup w zagranicznym sklepie (potwierdzający zarazem dokonanie WNT), nawet jeżeli może być uznany za fakturę uproszczoną w rozumieniu art. 226b dyrektywy 2006/112/WE, nie daje firmom prawa do odliczenia podatku naliczonego. W przypadku transakcji transgranicznych dotyczących dostaw towarów pomiędzy podatnikami dostawca nie jest uprawniony do udokumentowania ich fakturą uproszczoną. Jest tak oczywiście, jeżeli dostawca ma wiedzę, że nabywca jest podatnikiem, a nabyte towary mają służyć jego działalności gospodarczej. W opisanej przez czytelnika sytuacji spółka nie poinformowała unijnego sprzedawcy o swoim statusie i celu zakupu (por. interpretację Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 2 czerwca 2014 r., ITPP2/443-259/14/AJ).