Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z 12 listopada 2014 r. (I SA/Kr 1535/14).
Skarżąca spółka jest właścicielem trzech sąsiadujących ze sobą budynków wybudowanych na przełomie XIX i XX wieku. Dwa ostatnie budynki zostały przez spółkę nabyte w osobnych transakcjach. W celu świadczenia usług hotelowych spółka połączyła te dwa ostatnie budynki w jedną funkcjonalną całość, poprzez m.in. dobudowanie do nich oficyn i połączenie ich korytarzami. Budynki te nigdy wcześniej nie były środkami trwałymi spółki, zatem trafią do ewidencji środków trwałych po raz pierwszy. W związku z tym spółka zapytała, czy wydatki na zakup, rozbudowę i przebudowę budynków należy traktować jako wydatek inwestycyjny podlegający amortyzacji w czasie nie krótszym niż dziesięć lat.