Tak wynika z interpretacji Izby Skarbowej w Poznaniu z 8 stycznia 2014 r. (ILPP4/443-465/13-6/ISN).
We wniosku o wydanie interpretacji spółka wskazała, że w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonywanej przy użyciu własnego środka transportu dostawcy lub nabywcy, do wysyłanych swoim nabywcom z siedzibą w innym niż Polska kraju Unii Europejskiej e-faktur lub faktur tradycyjnych będzie dołączać dokument potwierdzający WDT, zawierający niezbędne dane dotyczące transakcji. Następnie potwierdzenie WDT będzie odsyłane przez nabywców w formie e-maila zwrotnego (w przypadku faktur elektronicznych) lub w postaci skanu w formacie pdf (w przypadku faktur tradycyjnych) na bezpieczny adres poczty elektronicznej spółki. Spółka wskazała również, że mogą się zdarzyć sytuacje, kiedy uzyskanie tzw. dokumentów „podstawowych", o których mowa w art. 42 ust. 4 ustawy o VAT, będzie utrudnione i tym samym może znacznie opóźnić możliwość zastosowania stawki zero proc.
W związku z tym spółka zadała pytanie, czy w przypadku transakcji WDT dokonywanych przy użyciu własnego środka transportu dostawcy lub nabywcy będzie miała prawo stosować stawkę zero proc., jeśli oprócz posiadanej faktury elektronicznej lub tradycyjnej i specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, pozyska przesłane w formie e-maila zwrotnego od nabywcy towaru (w przypadku faktur elektronicznych) lub w postaci skanu w formacie pdf (w przypadku faktur tradycyjnych) na bezpieczny adres poczty elektronicznej „potwierdzenie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów" oraz korespondencję handlową z nabywcą, ?w tym jego zamówienie. Zdaniem spółki dokumenty te pozwalają na zastosowanie preferencyjnej stawki zero proc. do transakcji WDT.
Izba Skarbowa w Poznaniu uznała stanowisko spółki za prawidłowe. Stwierdziła, że przy WDT realizowanej przy użyciu własnego środka transportowego dostawcy lub nabywcy ?– w przypadku trudności z uzyskaniem dowodów „podstawowych" – spółka będzie miała prawo zastosowania stawki podatku w wysokości zero proc., ponieważ będzie posiadać specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, przesłane w formie e-maila zwrotnego lub formie pdf na bezpieczny adres poczty elektronicznej „potwierdzenie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów" oraz korespondencję handlową ?z nabywcą, w tym jego zamówienie. Ponadto organ wskazał, że od 1 kwietnia 2013 r. dla zastosowania stawki VAT zero proc. przy WDT przepisy ustawy o VAT nie wymagają posiadania kopii faktury.
Uzasadniając swoje stanowisko, organ podatkowy podkreślił, że sama Dyrektywa 2006/112/WE nie określa rodzaju dokumentów potwierdzających fakt wywozu towarów, których posiadanie jest konieczne, lecz ich ustalenie pozostawia w gestii poszczególnych krajów członkowskich. Natomiast zakres warunków formalnych, jakie mogą zostać określone przez państwa członkowskie dla zastosowania przez podatników zwolnienia (stawki zero proc.) przy WDT, może zostać ustalony swobodnie na tyle, na ile nie jest ograniczony celami sprecyzowanymi w przepisach tej Dyrektywy. Organ podkreślił również, że w dobie szeroko rozumianej komunikacji technicznej nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesyłanemu np. w formie elektronicznej, skanem czy faksem.
Przemysław ?Grzanka, doradca podatkowy, konsultant w Dziale Prawnopodatkowym ?PwC
Komentowana interpretacja potwierdza, że w celu zastosowania stawki VAT ?zero proc. przy WDT wykonanej ?przy użyciu własnego środka transportu dostawcy lub nabywcy podatnicy uprawnieni są do stosowania wszystkich niezbędnych i racjonalnych środków potwierdzających, że sprzedany towar opuścił terytorium Polski i został odebrany na terytorium innego państwa członkowskiego.
Natomiast katalog tzw. dokumentów „podstawowych", o których mowa ?w art. 42 ust. 4 ustawy o VAT, nie może być wykorzystywany przez organy podatkowe w sposób uniemożliwiający lub utrudniający podatnikowi zastosowanie stawki VAT zero proc. przy WDT. ?Tego rodzaju działanie byłoby bowiem niezgodne z regulacjami Dyrektywy 2006/112/WE, w tym w szczególności z zasadą proporcjonalności wyrażoną ?w pkt 65 preambuły tej Dyrektywy.
Na marginesie warto podkreślić, że zawężenie przez spółkę opisu stanu faktycznego będącego przedmiotem komentowanej interpretacji indywidualnej jedynie do okoliczności, gdy uzyskanie tzw. dokumentów „podstawowych", ?o których mowa w art. 42 ust. 4 ustawy ?o VAT, będzie „utrudnione", może powodować wątpliwości co do zakresu ochrony wynikającej z tej interpretacji. Wydana interpretacja indywidualna wiąże bowiem tylko i wyłącznie w opisanym stanie faktycznym, a podatnik nie jest chroniony, jeśli stan faktyczny będzie odbiegał od opisanego we wniosku.
