Możliwość powiązania wydatku z konkretną farmą wiatrową ma decydujące znaczenie dla zaliczenia nakładu do kosztów wytworzenia tego środka trwałego. Wydatek może być poczyniony nawet na wczesnym etapie inwestycji w celu zapewnienia warunków, bez których środek trwały nie powstałby.
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji zgodził się ze spółką z o.o., podatnikiem CIT, że wydatki na zakup praw do korzystania z gruntów i związane z tym koszty poboczne są kosztami powiększającymi wartość farmy wiatrowej.
Stanowisko potwierdza, że podatnik nie musi rozliczać kosztów w chwili ich poniesienia, gdy inwestycja pochłania dużo środków, a nie przynosi jeszcze przychodów.
Korzystnej interpretacji podatnik doczekał się po wygraniu sprawy sądowej w pierwszej instancji. Organ nie zaskarżył wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Sprawa dotyczy spółki inwestującej w budowę elektrowni wiatrowych. Podatnik zapytał fiskusa o rozliczenie wydatków na zapewnienie sobie praw do gruntów, na których miały stanąć wiatraki oraz infrastruktura towarzysząca, tj. linie energetyczne, drogi i stacje transformatorowe. W tym celu spółka zawierała wiele umów, co wiązało się z wydatkami na: ustanowienie służebności przesyłu, czynsz dla dzierżawców gruntów, odszkodowania za wyłączenie gruntów z produkcji rolnej. Dodatkowo spółka ponosiła koszty sądowe ujawnienia służebności oraz prawa dzierżawy w księgach wieczystych i koszty notarialne z tym związane.
Spółka twierdziła, że te wydatki powinna rozliczyć w formie odpisów amortyzacyjnych gotowego środka trwałego, jakim jest farma wiatrowa, po przyjęciu go do używania. Podatnik argumentował, że katalog wydatków powiększających wartość elektrowni jest otwarty. Świadczy o tym m.in. użyte w ustawie określenie „inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych".
Spółka zaznaczyła też, że jej sytuację należy odróżnić od takiej, gdy środek trwały buduje właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości. W tym drugim wypadku wydatki, które można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, byłyby ponoszone niezależnie od tworzenia środka trwałego bądź jego braku. Orzeczenie NSA (sygn. II FSK 9/08), zgodnie z którym wydatki związane z utrzymaniem gruntu nie powiększają wartości wzniesionego na nim środka trwałego, nie powinno więc wpłynąć na ocenę jej sytuacji.
Poznańska IS pierwotnie stwierdziła, że sam fakt powiązania wydatków z inwestycją nie oznacza automatycznie, że wydatki będzie można amortyzować razem z nią. Opisane przez spółkę wydatki są związane z korzystaniem z nieruchomości osób trzecich i powinny być rozliczne w kosztach w dacie ich poczynienia.
Po korzystnym dla spółki wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu (sygn. I SA/Wr 264/13) organ zrezygnował jednak ze swojego stanowiska i nie złożył skargi kasacyjnej. W ostatniej interpretacji w całości podzielił stanowisko spółki.
numer interpretacji: ILPB4/423 -254/ 12/13-S/ŁM
