Zasady określenia podstawowej jednostki ewidencji zostały zawarte w objaśnieniach wstępnych do rozporządzenia Rady Ministrów z 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT).

I tak, w Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego, spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może być nim np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny itp. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt, tzw. obiektu zbiorczego, którym może być zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla, zespoły komputerowe, itp.

A zatem przepisy jedynie dopuszczają możliwość przyjęcia za pojedynczy obiekt, tzw. obiektu zbiorczego, którym może być np. zespół przewodów rurociągowych.

Z objaśnień do grupy 1 (Budynki) zawartych w Klasyfikacji Środków Trwałych wynika, że w skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się również tzw. obiekty pomocnicze obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie, itp. Obiekty pomocnicze, obsługujące więcej niż jeden budynek, należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem. A zatem w przypadku, gdy plac obsługiwałby jeden budynek, to stanowiłby element wchodzący w skład tego budynku, i tym samym jego wartość początkową należy wliczyć się do wartości początkowej budynku. Gdyby jednak plac obsługiwał dwa lub więcej budynków, to należałoby go traktować jako odrębny środek trwały. Wówczas należałoby go zaliczyć do budowli, jako obiekt inżynierii lądowej (grupa 2 – obiekty inżynierii lądowej i wodnej, rodzaju 291 KŚT- obiekty inżynierii lądowej i wodnej pozostałe, gdzie indziej nie sklasyfikowane).

Według wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiących załącznik nr 1 do ustawy o CIT, przysługuje dla takiego placu liniowa stawka amortyzacji w wysokości 4,5 proc. A zatem od wartości początkowej takiego placu można dokonywać odpisów amortyzacyjnych według stawki 4,5 proc. (jeżeli podatnik nie stosuje indywidualnej stawki dla tej budowli w przypadku gdyby spełniała ku temu warunki zawarte w art. 16j ustawy o CIT).