Ta forma opodatkowania skierowana jest do osób prowadzących drobną działalność usługową, handlową bądź gastronomiczną. Możemy nią rozliczać np. usługi transportowe, rozrywkowe, zegarmistrzowskie, krawieckie.
Wysokość podatku ustalana jest według ustawowych stawek miesięcznych i nie zależy od osiąganych przez podatnika przychodów i ponoszonych kosztów. Ustala ją w decyzji naczelnik urzędu skarbowego, uwzględniając rodzaj i zakres działalności, liczbę zatrudnionych pracowników oraz liczbę mieszkańców miejscowości, na terenie której prowadzimy firmę.
Czy się opłaca
Karta na pewno jest korzystna dla osób o wysokich dochodach. Jeśli interesy nie idą, przedsiębiorca straci na tej formie rozliczenia.
Przykład
Pan Kowalski rozlicza się z fiskusem w formie karty podatkowej. W 2012 r. jego przychody z działalności znacznie wzrosły (koszty natomiast pozostały na mniej więcej tym samym poziomie). Niezależnie od tego pan Kowalski płaci daninę w stałej wysokości.
Gdyby wybrał ryczałt, kwota podatku rosłaby wraz z przychodami. Gdyby zdecydował się na rozliczenie według ustawy o PIT, zapłaciłby podatek od dochodu, który przy wzroście przychodów i stałych kosztach także byłby większy.
W 2013 r. pan Kowalski zamierza jednak trochę zainwestować w firmę, prawdopodobnie też zmniejszą się jego przychody. Ze wstępnej kalkulacji wynika, że poniesie stratę. Bardziej opłaca mu się więc przejść na skalę podatkową. Nie zapłaci wtedy podatku, a stratę może odliczyć w następnych latach. Gdyby został na karcie, musiałby nadal płacić podatek mimo straty z działalności.
Karta może też się przydać tym, którzy chcą się pozbyć firmowego majątku, np. samochodu albo lokalu. Płacą bowiem stałą daninę w wysokości ustalonej przez urząd skarbowy i nie muszą jej zwiększać w razie sprzedaży.
Wniosek do urzędu
Wniosek o opodatkowanie w formie karty składamy na formularzu PIT-16. Można go dołączyć do wniosku o wpis do ewidencji działalności gospodarczej CEIDG-1 (tak wynika z instrukcji jego wypełniania). Wzór formularza PIT-16 znajdziemy na stronie Ministerstwa Finansów pod adresem http://www.mf.gov.pl/_files_/podatki/formularze_podatkowe/pit_2012/pit-16.pdf.
Jeśli chcemy zmienić formę opodatkowania i rozliczać się za pomocą karty, PIT-16 składamy do 20 stycznia. Jeśli dopiero startujemy, wniosek składamy przed rozpoczęciem działalności gospodarczej.
Jakie obowiązki
Kartowicze zwolnieni są z obowiązku prowadzenia ksiąg. Płacą tylko miesięczny podatek (do 7 dnia następnego miesiąca, a za grudzień do 28 grudnia) pomniejszony o składkę na ubezpieczenie zdrowotne. Do 31 stycznia następnego roku składają deklarację PIT-16A.
Ponadto kartowicze muszą prowadzić ewidencje związane z zatrudnianiem pracowników. Zobowiązani są też wydawać na żądanie klienta rachunki i faktury stwierdzające sprzedaż towarów lub wykonanie usługi. Trzeba je przechowywać przez pięć lat, licząc od końca roku, w którym je wystawiono. Przedsiębiorcy rozliczający się w tej formie nie mogą skorzystać z preferencyjnego rozliczenia z małżonkiem bądź z dzieckiem i z żadnych ulg (oprócz odliczenia składki zdrowotnej). -
Kto może, a kto nie
Rozliczać się z fiskusem za pomocą karty podatkowej może przykładowo:
- handlarz rybami w internecie (interpretacja Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 6 czerwca 2012 r., ITPB1/415-327/12/TK),
- osoba zajmująca się montażem gotowych mebli (interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie z 4 sierpnia 2011 r., IPPB4/415-525/11-2/JK2),
- przedsiębiorca świadczący usługi rozrywkowe, konkretnie organizujący przewozy kolejką torową (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 21 stycznia 2010 r., I SA/Gd 841/09).
Karta podatkowa nie przysługuje natomiast osobie, która świadczy usługi poza granicami Polski (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 sierpnia 2012 r., II FSK 1142/11).
