Średnia płaca brutto wynosi w Niemczech 3450 euro miesięcznie. Jednak przeciętne wynagrodzenie fryzjera to 1500 euro. Inżynier może liczyć na ok. 4340 euro. Lekarz otrzymuje miesięcznie od 6500 do 8000 euro.
Mimo że od zjednoczenia Niemiec minęło ponad 20 lat, płace nadal różnią się między landami zachodnimi i wschodnimi.
Płace minimalne za zachodnią granicą są ustalane przy negocjacji układów zbiorowych pracy między związkami zawodowymi a pracodawcą (ewentualnie związkiem pracodawców). Z kolei te układy zbiorowe pracy zgodnie z niemieckimi przepisami mogą stać się prawem skutecznym wobec wszystkich pracodawców i pracowników danej branży.
Uzgodnienia i dobre obyczaje
Przykładowo płaca minimalna w branży budowlanej wynosi 9,75 – 13 euro za godzinę w zależności od landu i poziomu kwalifikacji pracownika. W branży elektrycznej jest to 8,40 – 9,90 euro za godzinę, a w agencjach ochrony mienia 6,53 – 8,90 za godzinę.
Płaca minimalna to wynagrodzenie brutto za godzinę pracy. Przy jej obliczaniu nie uwzględnia się składek pracodawcy na ubezpieczenia społeczne. Podobnie do pensji minimalnej nie liczą się ponoszone przez pracodawcę koszty zamieszkania czy wyżywienia pracownika.
Niezależnie od branży obowiązuje też zakaz wynagrodzenia naruszającego dobre obyczaje. Nie może być więc ono o ponad jedną trzecią niższe od tego ustalonego w zbiorowym układzie pracy właściwym dla branży lub – jeśli takiego układu nie ma – od wynagrodzenia zgodnego z miejscowym zwyczajem.
Niemieckie przepisy przewidują, że dzienny czas pracy regularnie powinien wynosić osiem godzin i maksymalnie nie może przekroczyć dziesięciu godzin, a tygodniowy 60 godzin. W sześciomiesięcznym okresie rozliczeniowym średni wymiar czasu pracy nie może przewyższyć ośmiu godzin.
Urlop wypoczynkowy
Koniecznym elementem umowy o pracę są postanowienia dotyczące prawa do urlopu wypoczynkowego. Trzeba go wybrać w roku kalendarzowym, w którym przysługuje, a niewykorzystany w wyjątkowych wypadkach (np. związanych z pracą lub problemami osobistymi pracownika) wolno przenieść na rok następny.
Minimalny urlop wynosi 20 dni roboczych rocznie (przy pięciodniowym tygodniu pracy) bądź 24 dni (przy sześciodniowym tygodniu pracy). Przysługuje po przepracowaniu sześciu miesięcy. Ale tu znów, odmiennie niż w Polsce, często na podstawie ustaleń taryfowych lub postanowień indywidualnych umów o pracę pracownik ma szansę mieć wakacje dłuższe niż minimum gwarantowane przez ustawodawcę. Przeważnie jest to 30 dni. Dla oddelegowanych prawo do urlopu oblicza się biorąc za podstawę długość okresu, na jaki zostali wysłani.
AEntG reguluje również dodatek urlopowy przysługujący pracownikom w branżach: budowlanej, dekarskiej, kamieniarskiej. Nie wlicza się go do obliczania płacy minimalnej.
Jeżeli za realizację roszczeń urlopowych pracowników odpowiada wspólna instytucja, tj. kasa urlopowa (Urlaubskasse), to zatrudniający bądź wynajmujący pracowników w branży budowlanej musi płacić składki do niej, ale nie są to te na ubezpieczenia społeczne. Opłaty te służą zaspokojeniu wypłat urlopowych zatrudnionych.
Pracodawca uiszczający w kraju, z którego oddelegowani są pracownicy, składki za nich do instytucji podobnej do niemieckiej kasy urlopowej, poświadcza Urlaubs und Lohnausgleichskasse der Bauwirtschaft (ULAK).
Potwierdza on, że dla każdego oddelegowanego również podczas działalności w RFN przeszła płatność składki. Wtedy ULAK zwalnia pracodawcę od podobnego wymogu wobec niemieckiej kasy urlopowej.
Więcej w serwisie:
»
»
»
»
»
»
Dochody pracownika i zleceniobiorcy
»
»
Oddelegowanie do pracy za granicą
»
»
»
Zobacz poradnik » Praca w Niemczech po 1 maja 2011 r.:
