Tak uznała Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z 4 marca 2011 (IPPB5/423-93/11-2/RS).
Spółka prowadzi działalność polegającą na sprzedaży m.in. odzieży w lokalach wynajmowanych na podstawie długoterminowych umów. Samodzielnie aranżuje i modernizuje lokale, a wydatki poniesione na ten cel traktuje jako inwestycje w obcych środkach trwałych, dokonując od nich odpisów amortyzacyjnych.
Wartość inwestycji zalicza do kosztów uzyskania przychodów przez dziesięć lat. Zamierza jednak przeprowadzić przed upływem tego okresu ponowną modernizację tych sklepów, które otwierała jako pierwsze. We wniosku o wydanie interpretacji pytała o możliwość zaliczenia niezamortyzowanej części nakładów inwestycyjnych do kosztów uzyskania przychodów.
Zdaniem spółki, w związku z ponownym podjęciem prac budowlanych w sklepach, niezamortyzowana wartość nakładów inwestycyjnych poniesionych na ich pierwotną modernizację może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu zakończenia likwidacji tej inwestycji, na podstawie protokołu fizycznej likwidacji.
Izba skarbowa zgodziła się ze stanowiskiem spółki. Straty z tytułu likwidacji nie w pełni umorzonych inwestycji w obcych środkach trwałych, spowodowane zdarzeniami niezwiązanymi ze zmianą rodzaju działalności, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu w dacie poniesienia. Likwidacja powinna zostać ujęta w księgach, a strata nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów przed tym momentem.
Autor jest konsultantem w Zespole Zarządzania Wiedzą PwC
Komentuje Ewa Hrabal, konsultantka w Dziale Prawnopodatkowym PwC:
Izba skarbowa słusznie zgodziła się ze stanowiskiem spółki. Uznała bowiem, że likwidacja środka trwałego nie była skutkiem utraty przydatności gospodarczej w związku ze zmianą profilu działalności. Przeciwnie, przeprowadzenie prac modernizacyjnych ma na celu nową aranżację sklepu dla utrzymania zainteresowania klientów.
Tym samym art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, wyłączający z kosztów uzyskania przychodów straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli utraciły one przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności, nie ma zastosowania. W rezultacie strata związana z likwidacją nie w pełni umorzonych środków trwałych będzie podatkowym kosztem spółki.
O ile opisany przypadek, kiedy dochodzi do fizycznej likwidacji nie w pełni zamortyzowanej inwestycji w obcym środku trwałym, nie budzi kontrowersji, o tyle organy podatkowe kwestionują prawo przedsiębiorców do zaliczenia do kosztów podatkowych strat z tytułu takich inwestycji, w sytuacjach gdy nie nastąpiła fizyczna ich likwidacja (np. przy „wyjściu" z obiektu przed upływem okresu amortyzacji).
Dodatkowo argumentują one, że w razie zaprzestania korzystania z danego środka trwałego (np. przy rozwiązaniu umowy najmu) następuje utrata związku przyczynowo-skutkowego między kosztami związanymi z danym środkiem trwałym i osiąganymi przychodami.
Tym samym wydatki na nie w pełni zamortyzowaną część inwestycji w obcym środku trwałym nie spełniają przesłanki z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, a zatem nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. Takie podejście władz skarbowych stoi w opozycji do dość jednolitej linii orzeczniczej sądów administracyjnych.
Te konsekwentnie wskazują, że pojęcie likwidacji środków trwałych należy rozumieć szerzej niż jako wyłącznie fizyczną likwidację. W uzasadnieniach powołują się m.in. na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego, który pojęcie likwidacji interpretuje w szerokim znaczeniu, nie tylko jako fizyczne unicestwienie środka trwałego, ale także jego zbycie lub utratę.
Skoro ustawodawca nie wprowadził do przepisów definicji pojęcia likwidacji, wszelkie wątpliwości interpretacyjne należałoby rozstrzygać na korzyść podatnika. Poza tym katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazany w art. 16 ust. 1 jest zamknięty, zatem wszelkie próby jego poszerzania powinny być uznane za niedopuszczalne.
Czytaj też:
Zobacz
»
»
»
»
»
»
»
