Tak uznała Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z 20 stycznia 2011 r. (IPPB3/423-716/10-4/AG).
Spółka była wykonawcą inwestycji budowlanej. Zleciła projekt i wykonanie niektórych elementów budowli podwykonawcy. Wzajemne roszczenia stron zostały zabezpieczone gwarancją bankową dobrego wykonania umowy przez podwykonawcę oraz gwarancją zapłaty ze strony spółki.
Podwykonawca jedynie częściowo zrealizował zadania określone w umowie ze spółką, wystawił jednak faktury z tytułu wykonania całości zakontraktowanych usług, a w związku z brakiem zapłaty za wykonane prace zwrócił się do banku z żądaniem realizacji gwarancji zapłaty.
Bank dokonał wypłaty na rzecz podwykonawcy, obciążając jej kosztami rachunek spółki. Jednocześnie spółka wystąpiła do banku z żądaniem wypłaty z tytułu gwarancji dobrego wykonania umowy.
We wniosku o interpretację przepisów pytała, czy wydatek udokumentowany fakturami wystawionymi przez podwykonawcę i pokryty kwotą wypłaconej gwarancji stanowi dla niej bezpośredni koszt uzyskania przychodu.
W ocenie spółki poniesione przez nią koszty są ściśle powiązane z realizacją jednego z etapów budowy, a zatem mogą być zaliczone do kosztów bezpośrednio związanych z przychodem z tej inwestycji.
Izba skarbowa w pełni podzieliła to stanowisko i odstąpiła od uzasadnienia interpretacji.
Autor jest konsultantem w Zespole Zarządzania Wiedzą PwC
Komentuje Grzegorz Kuś, konsultant w Dziale Prawnopodatkowym PwC
Istota problemu dotyczy podziału rodzajowego kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z ustawą o CIT koszty te dzielą się na „bezpośrednio związane z przychodami” tzw. koszty bezpośrednie oraz „inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami” tzw. koszty pośrednie.
Główną różnicą między tymi kategoriami jest moment, w którym mogą zostać ujęte jako koszty podatkowe. Dla tzw. kosztów bezpośrednich zasadniczo jest to rok podatkowy, w którym osiągane są odpowiadające tym kosztom przychody. Natomiast dla tzw. kosztów pośrednich jest to co do zasady data ich poniesienia.
Jednocześnie ustawa o CIT nie zawiera definicji tzw. kosztów bezpośrednich ani pośrednich. Jak słusznie podkreśla się w orzecznictwie, brak takiej definicji legalnej wytłumaczyć należy nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku (por. wyrok WSA w Warszawie z 4 listopada 2009 r., III/Sa 517/09).
Możliwe jest zatem, że ten sam koszt w danych okolicznościach będzie uznany za bezpośredni,a w innych za pośredni.
W konsekwencji klasyfikacja danego wydatku do tzw. kosztów bezpośrednich lub pośrednich musi być dokonywana in concreto, indywidualnie w każdym przypadku.
Niemniej w orzecznictwie i praktyce organów skarbowych można znaleźć pewne wskazówki interpretacyjne ułatwiające prawidłową klasyfikację ponoszonych wydatków na potrzeby CIT.
Zasadniczo przyjmuje się bowiem, że tzw. koszty bezpośrednie to wydatki, których poniesienie przyczynia się wprost do osiągnięcia konkretnych przychodów składających się na całość przychodów osiąganych przez podatnika w roku podatkowym (np. zwykle będą nimi koszty produkcji towarów, zakupu materiałów budowlanych).
A contrario za tzw. koszty pośrednie będą mogły być uznane wydatki, których nie można powiązać z konkretnymi przychodami podatnika (np. koszty ogólnej administracji).
W związku z tym, jeżeli podatnik, tak jak w komentowanej sprawie, będzie w stanie wykazać, że koszty pokryte z gwarancji bankowej wpływają/wiążą się z jego konkretnymi przychodami (w tym wypadku przychodami, które spółka ma osiągnąć z tytułu realizacji określonej inwestycji), wydaje się słuszne przyjęcie, że są to tzw. koszty bezpośrednie.
Zobacz temat
»
