Prawidłowość takiego sposobu postępowania potwierdził [b]Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w nieprawomocnym wyroku z 22 października 2010 r., I SA/ Po 486/10[/b].
Warunek to zachowanie wzoru deklaracji.
We wniosku o interpretację przepisów podatkowych płatnik pytał, czy przekazując pracownikowi roczne obliczenie podatku (PIT-40) lub imienną informację (PIT-11) za pomocą środków komunikacji elektronicznej (wiadomość elektroniczna z podpisem elektronicznym) na adres elektroniczny pracownika, podany do tego celu, realizuje obowiązek przekazania mu stosownej informacji. Odpowiedź była negatywna.
Organ uznał, że informacje te nie mogą być przekazane w elektronicznej formie. Sąd nie podzielił tego stanowiska.
Zgodnie z art. 37 ust. 3 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?n=1&id=346580]ustawy o PIT[/link] płatnicy sporządzają roczne obliczenie podatku do końca lutego po upływie roku podatkowego i w tym samym terminie przekazują podatnikowi i urzędowi skarbowemu, właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika (ewentualnie właściwemu w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, jeśli informacja dotyczy takiej osoby).
Gdy płatnik nie oblicza podatku, to w myśl art. 39 ust. 1 ustawy o PIT ciąży na nim obowiązek sporządzenia i przekazania – we wskazanym wyżej terminie – imiennych informacji sporządzonych według ustalonego wzoru.
Jak jednak słusznie podkreślił sąd, obowiązki sporządzenia oraz przekazania należy rozróżnić. Przepisy podatkowe zastrzegają jedynie formę sporządzenia spornych dokumentów: powinny mieć postać ustaloną we wzorze. Odrębną kwestią pozostaje natomiast to, w jaki sposób płatnik powinien je przekazać.
Art. 3a § 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=582ECDA0581859658EA2BD1E83B507D8?id=176376]ordynacji podatkowej[/link] przewiduje możliwość składania publicznych podań i deklaracji (wskazanych w akcie wykonawczym ministra finansów) za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Ustawodawca zdecydował się więc uregulować w ten sposób zasady składania organom podatkowym niektórych deklaracji podatkowych. Nie uregulował natomiast zasad przekazywania deklaracji podatnikom przez płatników. Wprowadził jedynie wymóg ich przekazania.
Należy odróżnić przekazanie deklaracji przez płatnika organowi, które jako złożenie dokumentu może nastąpić za pomocą środków komunikacji elektronicznej jedynie w przypadkach i na zasadach uregulowanych w przepisach ordynacji podatkowej i aktów wykonawczych, od przekazania podatnikowi. Może ono nastąpić przez bezpośrednie doręczenie przez płatnika deklaracji w sposób zwyczajowo przyjęty w każdym miejscu, w którym się zastanie adresata (np. w miejscu pracy) czy też przez operatora pocztowego.
Dlatego, jak zauważył sąd, w przepisach prawa nie można doszukać się przeszkód ku temu, by płatnik przekazał deklarację podatnikowi za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
[ramka][b]Co orzekł sąd[/b]
„Przekazanie deklaracji podatnikowi przez płatnika może nastąpić za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w sytuacji gdy wiadomość jest przesyłana w formie wiadomości elektronicznej z podpisem elektronicznym na adres podatnika (pracownika, podany w tym celu), pod warunkiem że zachowano wzór deklaracji. (…)
Zatem opatrzenie wiadomości bezpiecznym podpisem elektronicznym pozwoli zweryfikować, czy została sporządzona przez upoważniony podmiot.
Jednocześnie podkreślić należy, że płatnika będzie obciążało udowodnienie doręczenia takiej deklaracji podatnikowi w przypadku zaistnienia w tym zakresie wątpliwości. W szczególności w celach dowodowych płatnik będzie mógł przedstawić elektroniczne potwierdzenie odbioru wiadomości elektronicznej, którą przesłano deklaracje”.[/ramka]
[i]Autorka jest biegłym rewidentem, doradca podatkowy w KDA Kancelarii Doradców i Audytorów spółce doradztwa podatkowego w Poznaniu[/i]
