Takie rozwiązanie jest praktykowane np. w branżach zajmujących się tzw. sztuką użytkową (architekci, projektanci) oraz w firmach informatycznych. Korzystne opodatkowanie wypłaty jest jednak możliwe tylko po spełnieniu określonych warunków.
Zgodnie z ustawą o prawie autorskim jeżeli praca wykonywana przez pracownika jest twórcza, tzn. niepowtarzalna, ma indywidualny charakter i spełnia przesłanki utworu, a pracownik nabywa prawa autorskie do utworów pracowniczych, to do tej części wynagrodzenia za pracę, która jest honorarium za utwory, mogą być zastosowane 50-proc. koszty uzyskania przychodów.
Oczywiste jest, że w przypadku stosunku pracy tylko część wykonywanych czynności będzie miała charakter twórczy. Nie można uznać prac administracyjnych czy kontaktów z klientami i zleceniodawcami za działalność niepowtarzalną.
W takim razie jak obliczyć część wynagrodzenia przypadającą na czynności twórcze? Odpowiedź powinna być następująca: w sposób możliwy do udowodnienia. Zresztą tego samego zdania są organy podatkowe.
[b]Izba Skarbowa w Katowicach w interpretacji z 25 czerwca 2010 r. (IBPBII/1/415-377/10/BJ) [/b]uznała, że „wskazane jest, aby z umowy o pracę lub jakiegokolwiek dokumentu wynikało, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie autorskie z tytułu korzystania przez pracownika z praw autorskich, a jaka dotyczy wynagrodzenia ściśle związanego z wykonywaniem obowiązków pracowniczych (służbowych)”.
W praktyce procentowy udział aktywności o charakterze twórczym określa się według ewidencji czasu pracy czy tzw. raportów czasowych. W takich raportach wyszczególnia się, najczęściej z dokładnością do godziny, czy dany czas został poświęcony działalności twórczej, czynnościom administracyjnym, marketingowym, zarządczym czy innym.
Urzędy skarbowe, co do zasady, uznają raporty godzinowe za wystarczający dowód przy obliczaniu „twórczej” części wynagrodzenia. Niemniej urzędnicy podatkowi w swoich interpretacjach podkreślają inną kwestię, tj. konieczność udowodnienia przez podatnika twórczego charakteru danej pracy.
W cytowanej już interpretacji katowickiej Izby Skarbowej czytamy, że „stanowisko wnioskodawcy można uznać za prawidłowe, ale tylko i wyłącznie wtedy, gdy praca wykonywana przez niego na podstawie umowy o pracę jest twórcza, tzn. niepowtarzalna, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, do ustalenia czego dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie jest uprawniony”.
[i]Autorka jest doradcą podatkowym[/i]
[ramka] [b] Czytaj także:
[link=http://www.rp.pl/artykul/554762.html]Musi być utwór, aby koszty mogły być wyższe [/link][/b][/ramka]
