Jeśli roczne koszty uzyskania przychodów – określone ryczałtowo – są niższe od wydatków na dojazd do zakładu lub zakładów pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej, w rocznym rozliczeniu podatku mogą być one przyjęte w wysokości wydatków faktycznie poniesionych.

[b]Ale uwaga! [/b]Wtedy, gdy są one udokumentowane wyłącznie imiennymi biletami okresowymi. 

Przy czym, co podkreśliła [b]Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji z 2 czerwca 2010 r. (ILPB2/415-297/10-4/WS)[/b], użyty przez ustawodawcę zwrot „wyłącznie” wskazuje nie tylko, że warunkiem koniecznym udokumentowania jest imienny bilet okresowy, ale również bilet tak określony nie może być zastąpiony jakimkolwiek innym biletem. 

Ponieważ w [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?n=1&id=346580]ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych[/link] ustawodawca nie podał definicji imiennego biletu okresowego, należy odwołać się do znaczenia językowego. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005) „bilet” to karteczka, kartonik, będący dokumentem uprawniającym do czegoś jej posiadacza albo nabywcę.

„Imienny” zaś definiowany jest jako określający imię i nazwisko (to znaczy odpowiednią osobę); zawierający spis nazwisk, a słowo „okresowy” jako obejmujący pewien okres; dotyczący danego okresu. 

Bilet ten w swej treści musi zatem określać osobę uprawnioną do korzystania z niego (imienny bilet) i dodatkowo uprawniać do korzystania z komunikacji przez pewien okres czasu. 

To, czy „bilet imienny i okresowy jest sporządzony w postaci jednego dokumentu czy też dokumentu z załącznikiem, ma charakter techniczny, a nie normatywny i nie może pozbawić go cech dowodu w postępowaniu podatkowym. Brak jest normy prawnej określającej jednolity wzór biletu (...).

Z tego względu należy uznać, że, w świetle treści art. 22 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, istotne jest, ażeby w samym bilecie lub innym dokumencie z nim związanym określona została cena biletu, a więc koszt, jaki pracownik poniósł na dojazd do zakładu pracy w ciągu roku, tym bardziej że koszty te rozliczane są w deklaracji rocznej” – czytamy we wspomnianej wcześniej interpretacji.

[ramka][b]Warunki, jakie trzeba spełnić [/b]

Koszty uzyskania przychodów ze stosunku pracy podatnik może przyjąć w wysokości faktycznie poniesionych, tylko gdy spełnione są jednocześnie określone warunki.

[b]Chodzi o to, aby:[/b]

- wydatki dotyczyły dojazdu do zakładu pracy lub zakładów pracy środkami transportu wskazanymi w art. 22 ust. 11 ustawy o PIT,

- zostały faktycznie poniesione przez podatnika i były wyższe od określonych ustawowo kosztów zryczałtowanych,

- zostały udokumentowane wyłącznie imiennymi biletami okresowymi.[/ramka]